راهبردهای توسعه فرهنگ سازمانی با تاکید بر الگوی ایرانی اسلامی پیشرفت

فرهنگ‌سازمانی موضوعی است که به‌تازگی در علوم اجتماعی به معنای عام آن (اعم از جامعه‌شناسی، روانشناسی، مدیریت، اقتصاد و...) و در قلمروی رفتار سازمانی راه یافته‌است. این موضوع در نظام جمهوری اسلامی ایران از اهمیتی چشمگیر برخوردار است؛ چراکه در این نظام، فرهنگ از شانی والا و جهت‌دهنده برخوردار است. این فرهنگ، فرهنگی هدفمند و هدایت‌کننده است و مهم‌ترین منبع انرژی برای سایر سطوح قلمداد می‌شود؛ بر همین اساس نیز طبیعی است تا نسبت به نوع فرهنگ‌سازمانی حاکم بر سازمان به ویژه در سازمانی همچون ناجا،‌ حساس و دغدغه‌مند بود. این مقاله با هدف تدوین راهبردهای توسعه فرهنگ‌سازمانی در ناجا با تاکید بر الگوی ایرانی اسلامی نگاشته شده‌است. روش گردآوری داده‌های این مقاله با استعانت از روش‌های کمی و کیفی و به صورت ترکیبی احصاء شده‌است. شناسایی وضعیت موجود فرهنگ‌سازمانی در ناجا، ‌نقاط قوت و قابل بهبود آن و همچنین، شناسایی فرصت‌ها و تهدیدهای پیش روی موضوع در سازمان از جمله گام‌های طی شده در این مطالعه بوده‌است. نتایج نشان‌داد که روح حاکم بر فرهنگ‌سازمانی ناجا، فرهنگ مکتبی می‌باشد. سازمان در مرتبه دوم، متاثر از الگوی فرهنگ‌سازمانی قانونگرا است و الگوی فرهنگ آرمان‌گرا نیز در سازمان قابل مشاهده است اما ناجا با الگوهای فرهنگ‌سازمانی تعالی‌گرا و تحول‌گرا، فاصله دارد. راهبردهای شناسایی شده برای ارتقای ‌فرهنگ‌سازمانی پیرامون سه محور شناسایی شد؛ 1) تمرکز بر فعالیت‌های ترویجی،‌ تربیتی و آموزشی، 2) بهسازی فرآیندی؛ 3) بهسازی ساختارها.

Strategies for developing organizational culture: An IranianIslamic model

Organizational culture is an issue that has been newly introduced into the field of social sciences in general (including sociology, psychology, management, economics, etc.) and organizational behavior specifically. This issue is of great importance in I.R. of Iran due to the high value of culture.This type of culture is purposeful and guiding and inspires the other layers. Therefore, it is natural to be sensitive to the organizational culture underlying all organizations and specifically the police force organization.This article aims to develop strategies for enhancing organizational culture according to the IranianIslamic model. The data for the current research were gathered by a mix method study through both qualitative and quantitative techniques. The identification of the current status of NAJA culture, its strengths and also identification of opportunities and risks are among the topics dealt with in this study. The results show that the organizational culture of NAJA is a religious one. This organization is also influenced by lawful organizational culture and idealistic culture can be traced in NAJA as well. However, NAJA is far from a transcendentalist and transformational culture. The identified strategies for enhancing organizational culture are of three types: 1) focusing on promotional, educational and training activities; 2) process improvement; and 3) structure improvement