مشارکت اجتماعی؛ معناکاوی یک مفهوم راهبردی

یکی از ویژگی‌های مطالعات راهبردی این است که مفاهیم این حوزه مطالعاتی علاوه بر کارکرد ماهیت ‏شناختی، به مثابه ابزاری برای پیشبرد و تسهیل اهداف و برنامه‌های مربوط به نظم، امنیت و سامان امورعمومی کاربرد دارد؛ از این رو تدقیق فضای معنایی و ابعاد و مولفه‌های آن برای پیشگیری از خطای شناختی ضرورتی اجتناب‏ ناپذیر است. با طرح مسائل و موضوعاتی مانند «امنیت اجتماعی»، «نظم عمومی»، «اجتماعی شدن امنیت»، «پلیس جامعه ‏محور» و «امنیت جامعوی»، موضوع مشارکت اجتماعی در مطالعات راهبردی اهمیت خاص یافته است. بررسی منابع موجود نشان می‌دهد با اینکه جذابیت و علاقه زیادی برای کاربرد این واژه میان پژوهشگران اجتماعی و مطالعات راهبردی وجود دارد، تلاش زیادی در ادبیات این حوزه برای شفاف ‎‏سازی مفهومی و ترسیم فضای معنایی این دانش ‏واژه صورت نگرفته است. این مقاله برای رفع این کاستی و غنی ‏سازی ادبیات حوزه، به بررسی و واکاوی مفهوم مشارکت اجتماعی و مسائل مرتبط با آن می‏ پردازد. مشارکت اجتماعی عبارت است از: حضور نسبتاً پایدار و عنداللزوم عناصر سازنده جامعه شامل افراد، گروه ‏ها، اجتماعات، نهادها و سازمان‌ها در فرایندها، امور و فعالیت‌های اجتماعی. در بررسی مفهوم مشارکت اجتماعی، لازم است نوع فعالیت اجتماعی در محیط مد نظر باشد. این مقاله تلاشی است برای تبارشناسی و بررسی کاربردهای نظری مفهوم مشارکت اجتماعی در ادبیات این حوزه و توسیع ابعاد مفهومی آن در پژوهش‌های راهبردی. تبیین مبانی نظری معرفت‏ شناسی، ارزش‌شناسی، کاربردشناسی، هستی‌شناسی، و ابعاد و مولفه‌های مفهومی مشارکت‏ کننده، موضوع و میدان بخشی از تلاش توسیع مفهومی است.

Social Participation: An Analysis of a Strategic Concept

Abstract One of the characteristics of strategic studies is that its concepts in addition to their cognitive function are a tool for advancing goals and programs related to order, security, and regulating public affairs. Therefore, defining its meaning context and its dimensions and elements are inevitably important to prevent cognitive errors. Issues such as “social security”, “public order”, “socialization of security”, “communityoriented police”, “community security” have raised the issue of social participation in strategic studies. Reviewing existing sources indicates that although there are a lot of interests in using this term among researchers of social and strategic studies, little effort has been made to clarify the meaning and define the meaning context of this word. The purpose of this article is to explore the concept of social participation and its related issues in order to compensate for this shortage and to extend the literature in the field. Social participation means the relatively sustained and necessary presence of the constituent elements of society individuals, groups, communities, institutions and organizations in processes, affairs, and social activities. Explaining the theoretical foundations of epistemology, axiology, pragmatics, ontology, and explaining the conceptual dimensions and components of the participant, subject, field, are all parts of the effort to expand the conceptual meaning of this word.