گفتمان‌ شناسی انتقادی شگردهای اقناع در درخواست‌های متکدیان

تکّدی گری آسیبی اجتماعی است که عوامل مختلفی مانند بیکاری، فقر مادی، پیری و ازکارافتادگی، تنبلی، اعتیاد، معلولیت و بیماری، مسائل خانوادگی در پیدایش آن دخالت دارند. در این تحقیق، تلاش شده است تا نحوه ی بازنمایی و کاربرد فنون اقناع در درخواست های متکدیان از منظر تحلیل گفتمان انتقادی تحلیل گردد. بخشی از داده های تحقیق  مستخرج از سلیمی (1398) است که گفتمان 20 متکدی در شهر بیرجند را جمع آوری نموده و بدون تحلیل زبانی درخوری ارائه داده است. بخش دیگر نیز برگرفته از گفتار 15 متکدی دیگر در شهر قاین است که توسط نگارنده مشاهده و ضبط گردیده است. لازم به ذکر است که شهرهای بیرجند و قاین مجاور بوده و مشابهت های فرهنگی زیادی دارند. درخواست های موجود در داده ها و شگردهای اقناع در گفتمان متکدیان در ارتباط بینامتنی با دو گفتمان مرتبط دیگر یعنی گفتمان صدقه و گفتمان کار در جامعه ی تحقیق بررسی شد. نتایج نشان داد که متکدیان با آگاهی از اعتقادات مذهبی افراد مخصوصاً اهمیت صدقه در دفع بلایا و مریضی ها و نیز از طرفی با آگاهی از اهمیت کار و ارزش آن نزد مردم، از انواع و اقسام شگردهای اقناع مخاطب برای تحریک احساسات و ترحم انگیزی استفاده می کنند. این شیوه ها که صادقانه یا مکارانه به کار می روند، یا زبانی هستند مثل کاربرد دعا، شعر، قسم، نفرین و داستان سرایی که به صورت موزون خوانی با لحن غمگین و موثر بیان می شوند و یا غیر زبانی هستند مانند صحنه سازی، ظاهرسازی، موقعیت مداری (زمانی و مکانی) و کاربرد موثر زبان بدن برای ایجاد ترحم در مخاطب. در پایان نیز انگاره ی پیشنهادی تحقیق حاضر مرتبط با شیوه های اقناع در گفتمان متکدیان ارائه می شود.

critical discourse analysis of persuasion techniques in beggars’ requests

begging is a social trauma brought about by various factors such as unemployment, poverty, aging and disability, laziness, addiction, disease, and family issues. this research aims to analyze the representation and application of persuasion techniques in the requests of beggars on a critical discourse analysis. the data of the study consist of salimi’s (2018) corpus of dissertation based on 20 beggars in birjand as well as the discourse of 15 other beggars observed and recorded in the city of qaen by the reseacher. then the corpus was analyzed for the use of requests and persuasion techniques in the discourse of beggars in intertextual relation with two other related discourses, namely the discourse of charity and the discourse of work in the research community. the results showed that knowing the pepole’s religious belives, especially the importance of alms in preventing disasters and diseases as well as the cultural importance of work value, beggars use all kinds of persuasion techniques to provoke emotions and compassion in pepole. they use a verity of methods, honestly or dishonestly such as verbal techniques including prayer, poetry, oaths, curses, and storytelling that are rhythmically expressed in a sad and effective tone, or non-verbal techniques such as staging, miserable appearance, positioning (temporal and spatial) and effective use of body language to create sympathy in the audience.