بررسی راهبردهای رعایت ادب در گفت‌وگوهای کلاس درس از دیدگاه زبانشناسی اجتماعی

ایجاد یک ارتباط زبانی موثر مستلزم تسلط بر مهارت‏های کلامی و غیرکلامی است. یکی از این مهارت‏های کلامی رعایت ادب در تعاملات اجتماعی است. تحقیق حاضر شیوه‏های رعایت ادب در گفتگوهای کلاس درس را بر اساس نظریۀ ادب براون و لوینسون (1987) مورد بررسی قرار داده است. داده‏های پژوهش حاضر طی جلسات متعددی که در برخی موسسات آموزشی در شهر بوشهر از جمله دانشگاه‏های آزاد و پیام نور برگزار گردید جمع‏آوری شده‏اند. نتایج حاکی از آن است که در مجموع، راهبرد‏های ادب سلبی تقریباً دو برابر راهبرد‏های ادب ایجابی به‌کار رفته‏اند و در برخی موارد راهبردهای ادب ایجابی همراه با ادب سلبی بوده‏اند. بیشترین بسامد ادب سلبی متعلق به چهار راهبرد «بیان غیرمستقیم متعارف»، «سوال/نشانگر احتیاط»، «احترام گذاشتن» و «عذرخواهی» بود و «توجه به علایق، خواسته‏ها و نیازهای مخاطب»، «اغراق»، «جستن توافق» و «ارائه دلیل» بیشترین بسامد ادب ایجابی را داشتند. بررسی مولفه‏های ادب‏مندی در کلاس درس در شناساندن گفتمان کلاسی به عنوان گفتمانی دانشگاهی موثر است. بعلاوه، این یافته‏ها می‌توانند در آموزش زبان‏های خارجی نیز، که مستلزم مقایسه تطبیقی فرهنگ‏ها و سنت‏ها است، مورد استفاده واقع شوند.

investigating politeness strategies in classroom conversations from the perspective of sociolinguistics

creating an effective language communication requires mastery of verbal and non-verbal skills. one of these verbal skills is politeness in social interactions. the current research has investigated the ways of observing politeness in classroom conversations based on brown and levinson’s (1987) theory of politeness. the data of the study were collected during several meetings that were held in some educational institutions in bushehr including azad and payame noor universities. the results indicate that negative politeness strategies have been used almost twice as much as positive politeness strategies, and in some cases positive politeness strategies have been used along with negative politeness. the highest frequency of negative politeness belonged to the four strategies be conventionally indirect, question, hedge, give deference, and apologize, and notice, attend to the interests, wants, and needs of h, exaggerate, seeking agreement and give reasons had the highest frequency of positive politeness. examining the components of politeness in classroom discourse is effective in identifying this discourse as an academic discourse. in addition, these findings can be used in teaching foreign languages, which requires a comparative comparison of cultures and traditions.