بررسی نشانگر‌های بازخورد زبانی روان‌درمانگران در گفتمانِ درمانی بیماران دارای اختلال اضطراب تعمیم‌یافته با رویکرد درمانی شناختی- رفتاری

گفتمانِ درمانی نوع ویژه‌ای از گفتمان سازمانی است که در حین روان‌درمانی بیماران توسط روان‌درمان‌گران به‌کار گرفته می‌شود و بررسی این پدیده در پژوهش‌های جامعه‌شناسی زبان از اهمیت بسیاری برخوردار است. یکی از راهبردهای مهم ارتباطی در مکالمات روان‌درمانی، به‌کارگیری نشانگرهای بازخورد است. هدف از انجام پژوهش حاضر، توصیف انواع نشانگرهای بازخورد تولیدشده توسط روان‌درمان‌گران زن و مرد در جلسات روان‌درمانی‌ بیماران دارای اختلال اضطراب تعمیم‌یافته است. روش به کار رفته در این پژوهش، براساس منطق پژوهش‌های کمی و کیفی و در چارچوب روش‌شناسی تحلیل مکالمه می‌باشد. گردآوری داده‌ها از طریق ضبط صدا و تصویر جلسات روان‌درمانی انجام گرفته است. پیکرۀ زبانی مورد استفاده شامل 1333 نشانه بوده است که از مجموع 630 دقیقه مکالمات جلسات روان‌درمانی به‌دست آمده است. مهم‌ترین نتایج حاصل از این پژوهش عبارتند از: تعداد بازخوردهای زبانی تولیدشده توسط روان‌درمان‌گران مرد بیشتر از روان‌درمان‌گران زن بوده است. روان‌درمان‌گران زن بیشتر از بازخوردهای واژگانی و روان‌درمان‌گران مرد بیشتر از بازخوردهای غیرواژگانی استفاده کرده‌اند. نقطۀ مرکزی تولید بازخوردها، در پایان جملات، پایان پاره‌گفتارها با آهنگ افتان و پس از مکث می‌باشد. در این پژوهش، «درک و پیگیری اظهارات مراجعان» به عنوان معنای کانونی و اصلی بازخوردها می‌باشد.

investigating linguistic feedback markers in therapeutic discourse among patients with generalized anxiety disorder with a cognitive-behavioral therapy approach

therapeutic discourse is a special type of rganizational discourse which is used by psychotherapists when treating their patients. this is highly significant in sociolinguistic studies, for which the present study attempted to shed some light on one aspect of this issue. one of the important communicative strategies in psychotherapeutic dialogues is implementing feedback markers. the present study aimed at analyzing different types of feedback markers used by male and female psychotherapists during psychotherapeutic sessions for patients suffering from generalized anxiety disorder. our method is based on the logic of the quantitative and qualitative research within the framework of conversation analysis methodology. the data were collected by recording audio and video of psychotherapy sessions. the corpus contained 1333 markers derived from psychotherapeutic sessions including 630 minutes of conversation. the findings showed that the number of linguistic feedback markers produced by male psychotherapists was higher than those produced by female psychotherapists in psychotherapeutic sessions. while female psychotherapists used a large number of lexical feedback makers, male psychotherapists used plenty of non-lexical makers. the focal point of producing feedback markers are at the end of sentences and utterances carrying falling intonations and after pauses. in this study, ‘understanding and following patients’ remarks” is considered as the major and central meaning of feedback.