تکواژ جمع در گویش لری ممسنی: رویکرد بهینگی

در این مقاله تکواژ جمع و تکواژگونه‏های آن در گویش لری ممسنی مورد بررسی قرار گرفته‏ است و فرایندهای واژ-واجی حاصل از اتصال آن به پایه‏های اسمی، در چارچوب رویکرد بهینگی، واکاوی شده است. این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی و شیوه گردآوری داده‌ها میدانی است. یافته‏ها نشان داد که اتصال تکواژگونه جمع /-æl/  به ستاک‌های اسمی مفرد مختوم به همخوان، توام با فرایند هجابندی مجدد است که محدودیت align-r ناظر بر آن است که جهت ارضاء محدودیت onset، نقض می‌شود. در بافت التقاء واکه‏ای اسامی مختوم به /jæ/ و /-æl/ ابتدا فرایند درج همخوان میانجی /j/ و سپس طی فرایند ناهمگونی و تحت محدودیت ocp، حذف صورت می‏گیرد. در این رخداد، غلت /j/، همخوان میانجی زیر بنایی است که در نتیجه همگونی به واجگونه‏های میانجی//w، /-ɟ/ و /n/ بدل می‌شود. برخی ستاک‌های اسمی مختوم به /æ/ با همخوان میانجی /j/ همگون شده و به واکه /ɪ/ تبدیل می‌شود. و در برخی دیگر جهت تمایز معنایی در واژه‌های همنام از محدودیت‌های دسترسی دار به واژگانِ رویکرد بهینگی، استفاده شده است. در این بافت ها‌ hiatus، onset و nuc بالاترین رتبه‌ را دارند.

the analysis of the plural morpheme in mamasani lori dialect: optimality approach

in this paper, the plural morpheme, its allomorphs and the morphonological processes resulting from its connection to nominal stems have been investigated in mamasani lori dialect based on the framework of optimality approach. the research method was analytical- descriptive and the method of data collection is a field study. the results showed that connection of the plural /-æl/ to the singular nominal stems ending in consonant is accompanied by a process of re-syllabification, which indicates that the align-r constraint is violated to satisfy the onset constraint. in the hiatus context of the vowels of nouns ending in /jæ/ and /-æl/, first the insertion process of intrusive consonant /j/ is occurred, then during the dissimilation process and ocp constraint, deletion process is taken place. in this study, the glide /j/ is the underlying intrusive consonant, which is changed in to its allophones /w/, /-ɟ/ and /n/. some noun stems ending in /æ/ are assimilated to the intrusive consonant /j/ and changed to the vowel /ɪ/. in some others, in order to differentiate semantically in homonymous words, the optimal approach of lexically-accessed constraints was used. in these contexts, hiatus, onset and nuc have the highest rankings.