تحلیل نشانه معناشناختی گفتمان اجتماعی مٌد: از عقل‌محوری تا آرمان‌گرایی

هویت و مٌد در درون یک نظام گفتمانی قرار می‌گیرند و همانند یک فرایند جریان معناسازی را دنبال می‌کنند. مٌد در تلاش است تا با پیوند بین آنچه که خود دارد، اما به عادت تبدیل شده است و آنچه که دیگری دارد و عادت نیست، به حضوری آرمانی دست یابد که نتیجۀ آن آشتی با خود است. پس گفتمان مٌد در راستای بازسازی هویت حرکت می‌کند. در واقع، گفتمان مٌد قادر است تنِ آرمانی را ایجاد کند؛ چرا که همواره تصویری از دیگری ارایه می‌کند که همانندی با آن سبب فاصله از تن عادت می‌گردد. به همین دلیل مٌد در درون یک تناقض که دو وجه سلبی و ایجابی دارد حرکت می‌کند. هدف از مطالعۀ نشانه معناشناختی مٌد این است که ببینیم چگونه مٌد به شیوه‌ای فرآیندی و در چارچوب عقل‌محوری از مرز ساختار و عادت عبور نموده و به گفتمان آشوب و آرمان‌گرایی درون نظام اجتماعی جهت بازسازی هویت روی می‌آورد. در این تحقیق نشان خواهیم داد چگونه یک سوی مد با عقل‌گرایی و سوی دیگر آن با آرمان‌طلبی در جامعه مرتبط است.

Semiotic Analysis of Vogue’s Social Discourse: From Rationalism to Idealism

Identity and vogue are in constant relationship in a discursive regime and as a process pursue the flow of semiosis. Vogue tries to reach an idealized presence with the bond that establishes on the one hand between what it has, but which has become the habit and what the other has , which is not the habit yet and can be considered the result of the reconciliation with itself. Thus, the discourse of the vogue takes the path in parallel with the reconstruction of identity where we encounter with an idealized body, since in this respect the vogue portrays an image of the other. This similarity with the other creates a distance with the bodyhabit. The vogue moves in a contradiction with two negative and positive poles. This contradiction guarantees in its turn the rationality of the vogue. The main objective of semiotic analysis of vogue is to show how the vogue passes over the boundary of structures and habits and enters the discourse of chaos –idealism in its own system of social order through a processual and rational manner.