بررسی پیکره‏ بنیاد گفتمان‏ نمای «خُب» در زبان فارسی

گفتمان‏نما‏ها عناصری زبانی هستند که روابط بین واحدهای کلام را برقرار می‏کنند. به‏عبارتی، این عناصر زبانی در گفتمان پیوستگی به‏وجود می‏آورند و اجازۀ انحراف از مسیر را به گفتمان نمی‏دهند. گفتمان‏نماها نقش‏های متفاوتی در زبان ایفا می‌کنند و، از همین رو، تا به حال طبق الگو‏های مختلف و در رویکردها و حوزه‏های متفاوتی مطالعه شده‏اند. در این پژوهش، براساس الگوی برینتون (1996) که الگویی دو لایه‌ای است، نقش‏های متفاوت گفتمان‏نمای «خُب»، که بر اساس این پژوهش بیشترین کاربرد را در زبان فارسی دارد، از منظر نقش‏گرایی و کاربردشناسی زبان بررسی و تحلیل شده است. این پژوهش ازنوع پیکره‏بنیاد است و داده‌های آن از فیلم‏های تلویزیونی «پنج تا پنج»، «یه بلیط شانس» و «عمو جان هیتلر» (بر روی لوح فشرده) گردآوری شده است. براساس داده‏های این پژوهش، بیشتر نقش‏های گفتمان‏نمای «خب» در فرانقش بینافردی یافت می‏شوند و بیشترین نقشی که این گفتمان‏نما ایفا می‏کند، نقش واکنش است.