اصول حقوقی حاکم بر تبلیغات بازرگانی ناظر به کودکان در ایران و دستورالعمل‌های اتحادیۀ ‌اروپا

«ضرورت حمایت قانونی از کودکان در حوزۀ تبلیغات» امری است که قانو‌نگذاران کشورهای مختلف از دیرباز بدان توجه داشته‌اند. این مسئله در زمرۀ دستورالعمل‌های اتحادیۀ ‌اروپا نیز قرار گرفته است. در مقالۀ حاضر، با مطالعۀ این دستورالعمل‌ها، موضع نظام حقوقی ایران را در این خصوص ارزیابی می‌کنیم. متاسفانه تبلیغات ناظر به کودکان- با وجود اهمیت بالایی که دارد- در نظام حقوقی ایران، فاقد ضوابط و چارچوب مشخص و روشن است. مصوبات لازم‌الاجرای این حوزه، محدود به چند مورد (مندرج در مادۀ 9 آیین‌نامۀ امور اعلانات و مادۀ 12 آیین‌نامۀ تاسیس و نظارت بر نحوۀ کار و فعالیت کانون‌های آگهی تبلیغاتی) است و در مصوبات فعلی، پیش‌نویس‌ها و لوایح در حال بررسی، به مواردی مانند: زمان پخش آگهی‌تبلیغاتی، تعدد، تکرار و طول مدت پخش آگهی اشاره نشده است. در قوانین ما از یک‌سو، ردۀ سنی‌ای که مشمول عنوان کودک و نوجوان قرار می‌گیرد، به‌شدت محل بحث است و از سوی دیگر، محدودیت‌ها و ممنوعیت‌های حاکم بر چنین تبلیغاتی عمدتاً در حد پیش‌نویس و دستورالعمل‌های داخلی است. لذا شاید صحیح‌تر آن باشد که بگوییم نظام حقوقی ما در ارتباط با اصول حاکم بر تبلیغات کودک، موضعی اتخاذ نکرده و لازم است علاوه بر ترسیم اصول مزبور، ممنوعیت‌ها و محدودیت‌های ناظر بر این حوزه نیز تبیین شود. در پژوهش حاضر، به شیوۀ تحلیلی- توصیفی و با استفاده از منابع کتابخانه‌ای و اینترنتی، این موضوع بررسی شده است.

Legal Principals of Advertising Governing Children in Iran and European Union Directives

The legal support of children’s rights in the field of advertising is a necessity which law-makers in different countries have brought into consideration for decades. European Union has also directives in this regard. The present article has studied the mentioned directives in order to evaluate legal system of Iran with a comparative view. Unfortunately, the advertising for children-despite its high level of importance- does not have a vivid framework in Iran’s legal administration. Irrevocable regulations in this regard are limited to a few articles in the rule book of advertisements affairs (Article 9 of the rule book other legitimate attachments). In the present regulations, enactments and drafts under survey, cases like: broadcast time schedule of ads, their frequency duration have not been considered.In Iran’s law principals the children’s age limit is an issue under argument while limitations prohibitions on the advertising have not been seriously taken into consideration. Thereupon, it is correct to say that our legal administration has not decisively taken side. In addition to the mentioned principals there must be a thorough supervision and bans in relation to advertising for children. The methodology of the present research is descriptive analysis plus library study Internet data collecting.