تحلیل زبان‌شناختی شیوه ترغیب زبانی مخاطبان در برنامه‌های مشارکتی کنکورمحور شبکه‌های سیما

پژوهش حاضر به بررسی زبان‌شناختی شیوه‌های ترغیب مخاطبان دربرنامه‌های مشارکتی کنکورمحور شبکه‌های سیما در چارچوب نظریه کنش‌های گفتاری و تحلیل گفتمان انتقادی می‌پردازد. داده‌ها شامل پنج ساعت (سیصد دقیقه) از برنامه‌های پخش شده در پاییز و زمستان 1395 از شبکه‌های سراسری سیماست. نتایج نشان دهنده آن است که هدف اصلی و محوری این برنامه‌ها، ترغیب دانش‌‌آموزان به استفاده حداکثری از خدمات حامیان مالی برنامه است. بدین‌منظور، از کنش ترغیبی مستقیم و غیرمستقیم و اقناع ضمنی مخاطبان به طور همزمان، استفاده می‌شود. بیش از هشتاد درصد از موارد ترغیب کلامی از نوع ترغیب مستقیم مخاطب به تهیه کالا یا خدمات خاص است که گفتمان کلی این برنامه‌ها را به گفتمانی بازرگانی و تبلیغاتی تبدیل می‌کند. یافته‌های این پژوهش نشان‌دهنده آسیب‌های متعدد برنامه‌هایی از این نوع و عدم انطباق محتوای آن‌ها با اهداف اسناد کلان فرهنگی و آموزشی کشور است. از این رو، شکل فعلی و کنونی این برنامه‌ها نیازمند بازنگری است و پیشنهاد می‌شود نظارت بیشتر و تخصصی‌تری بر محتوای این گونه برنامه‌ها انجام شود.

Linguistic Study of Persuasion Techniques in Sponsored TV Programs on University Entrance Exam (Konkoor)

Drawing on “Speech Act Theory” and “CDA Framework”, the present research aims to study the linguistic technics of persuasion used in TV shows designed for Konkoor Applicants. The data is a five- hour corpus of such programs recorded from various TV channels in autumn and winter of 2016. The findings suggest that the ultimate objective of such programs is to convince and persuade students to purchase services offered by sponsors. To achieve this goal, they utilize subliminal and supraliminal stimuli to appeal to their audience resulting in commercialization of programs that are supposed to be educational in nature. (|In more than 80 percent of cases students are directly asked to purchase services). Our study shows that such TV programs are absolutely detrimental to the process of learning and serious discrepancies between their content and cultural-scientific content of national Directives on educational policies are quite obvious making it necessary to regulate these shows in terms of form and content.