مطالعۀ ساختار تکوینی هویت زنانه در تولیدات رسانه‌ای (مطالعۀ موردی: نمایشنامه‌های رادیویی دهۀ 70 شمسی)

یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های بشر، یافتن پاسخی برای مفهوم هویت بوده و هست. اما تا امروز، تعریف روشنی در این خصوص ارائه نشده‌ است. هویت در معنای عام، مجموعه‌ای است از نگرش‌ها، ویژگی‌ها و روحیات فرد و آنچه وی را از دیگران متمایز می‌کند، اما جدا از این مفهوم عام، با وجود پژوهش‌های بسیار، آن‌چنان که باید، به هویت زنانه پرداخته نشده‌ است. لذا در این خصوص، ظرفیت‌های مختلفی برای بررسی لازم است. نمایش رادیویی یکی از این ظرفیت‌هاست. در این مقاله، به مطالعۀ ساختار تکوینی هویت زنانه در تولیدات رسانه‌ای (نمایش رادیویی) پرداخته شد و در این امر، چند نمایشنامۀ ایرانی و خارجی با تنظیم ایرانی، به روش تحلیل محتوا و رویکرد کریستوایی مورد مطالعه قرار گرفت. شخصیت‌های زن این نمایشنامه‌ها براساس شاخصه‌های کریستوا مورد مطالعه و تحلیل قرار گرفتند و در نهایت، شخصیت‌های زن خلق شده توسط نویسندگان ایرانی، با شخصیت‌های زن خلق‌شده توسط نویسندگان خارجی موردمقایسه قرار گرفتند. نتایج نشان می‌دهد پرداخت شخصیت زنانه در نمایشنامه‌های این دهه، نسبت به دهه‌های پیش از انقلاب اسلامی، از رشد و اقبال بیشتری برخوردار بوده است، اما با مقایسۀ دو بخش نمایشنامه‌های ایرانی و خارجی با تنظیم ایرانی، کاستی‌ها و نقاط ضعف پرداخت شخصیت زنان درنمایشنامه‌های ایرانی از لحاظ شکل و محتوا تبیین می‌شود.

The Study of the Developmental Structure of Feminine Identity in Media Productions(Case Study: Radio dramas of the 1970s)

One of the important concerns of the human has been and is finding an answer to the concept of ‘identity’ but up until now, no clear answer has been presented for that. In its broad sense, identity is a complex of the individual’s opinions, properties and spirits and what distinguishes him from the others. But apart from this broad concept, in spite of voluminous research, the feminine identity has not been dealt with as it deserves. Therefore, much more capacity is required to be studied regarding that. Radio drama is one of such capacities. In this article, the developmental structure of the feminine identity in media productions (radio shows) was studied and to do this, several Iranian plays and foreign plays with Iranian arrangement were studied through the content analysis method and Kristeva’s approach. The female characters of these plays were studied and analyzed based on Kristeva’s criteria, and finally, the female characters created by the Iranian writers were compared with those created by foreign writers. The results show that furbishing of the female characters in the plays of this decade has enjoyed more growth and welcoming than the decades before the Islamic Revolution, but by comparing the Iranian plays with the foreign ones with Iranian arrangement, the shortcomings and weaknesses of furbishing of the feminine characters in the Iranian plays are addressed both in terms of the form and the content.