تحلیل ساختارگرایانه از گونه انیمیشن موزیکال

ژانر(گونه) فیلم، در مجموعه‌ای از قوانین و توافقات مشترک بین سه گروه مخاطب، فیلمساز و منتقد برای طبقه‌بندی انواع فیلم شکل می گیرد. این قوانین هرکدام به نحوی در شکل‌گیری فیلم تاثیرگذارند. با مروری بر تاریخچه انیمیشن‌های ژانر موزیکال به سادگی می‌توان دریافت، این نوع انیمیشن به دلیل پتانسیل‌های خاص خود مورد استقبال بینندگان واقع شده است. پژوهش حاضر با بررسی و تحلیل نظریه های مختلف، شاخصه های بارز ژانر انیمیشن موزیکال را شناسایی و در ادامه، دو اثر متفاوت از این ژانر را در چارچوب تدوین‌شده، تحلیل می کند تا از این طریق، بخشی از کمبودهای مباحث تئوریک این ژانر را در ایران جبران کند و به دنبال اثبات این فرضیه است که مشخصه‌های ژانر موزیکال بر اساس پنج سطح روایت، شخصیت و بازیگری، موسیقی، ترانه و آواز و تصویر قابل تبیین است.

Structuralist Analysis of Musical Genre in Animation

Genre in Film Studies is a set of rules and common agreements among three groups of audience, filmmakers and critics to classify types of films. This set of rules and accepted characteristics directly influences film formation. A cursory look at “Musical Animation” genre shows that this type of animation, due to its potential, has gained a huge popularity among cinemagoers. By investigating different theories, the present study tries to identify the main characteristics of this genre and provide an analysis of two chosen films based on these characteristics. Its vision is to cover part of the theoretical shortcomings concerning this genre in Iran. This article aims to prove a hypothesis in which this genre is fully explainable according to five levels of Narrative, Character & Acting, Music, Song and Voice. “Beauty and the Beast” (2017) and “Fantasia” (1940) are two feature animations that are studied considering the above mentioned levels.