پیوند مضمون و مضمون آفرینی با ساختار بلاغی در قصاید مدحی ظهوری ترشیزی

مضمون آفرینی، ایجاد و یا کشف رابطه و پیوند تازه میان امری ذهنی با عینی است که در ظاهر هیچ پیوندی میان آن‌ها نیست. «مضمون» و آفرینش مضمون، از عناصر اصلی سبک هندی است. سبک هندی به دلیل ظرفیت‌های زبانی و کاربردهای هنری که دارد، تلاش می‌کند تا پیوندی معنایی را میان یک امر ذهنی و عینی ایجاد کند و قصیده را از ابتذال جدا سازد؛ در این سبک، شاعر چاره‌ای جز آفرینش هنری و جلوگیری از تکرار را ندارد. مضمون از میانۀ قرن دهم به عنوان یک اصطلاح فنی شاخص در شعر فارسی شناخته شده و به کار رفته است. پژوهش حاضر با روشی توصیفی – تحلیلی، ضمن روش ن ساختن چیستی مضمون و مضمون سازی، شگردهای مضمون آفرینی را در قصاید مدحی ظهوری ترشیزی مورد بررسی قرار می‌دهد. کوشش ظهوری در قصاید مدحی همواره بر آن بوده تا ضمن کشف و ایجاد ارتباط تازه میان پدیدارها در طول بیت در محور هم نشینی واژگان، یکی از واژه ها ی طرفین اصلی صور خیال را که اغلب اضافۀ تشبیهی و استعارۀ مکنیّه از نوع تشخیص است؛ به عنوان رکن مضمون سازی، قرارداده و از این طریق شبکۀ مضامین و خوشه های خیال خود را بیافریند.

combining content and content making with rhetoric structure in zohoori torshizi’s eulogistic odes

thematic creation is the creation or discovery of a new relationship and connection between a mental thing and an objective thing, which apparently has no connection. the theme and the creation of the theme are the main elements of the indian style. this  style, due to its linguistic capacities and artistic applications, tries to create a semantic connection between a subjective and an objective thing and separate the ode from vulgarity; in this style, the poet has no choice but to create art and prevent repetition. the theme has been known and used as a prominent technical term in persian poetry since the middle of the tenth century. the present study, with a descriptive-analytical method, while clarifying the nature of the theme and thematicization, examines the thematic-creation techniques in tarshizi’s emergent euologies. an emerging effort in praise poems has always been to discover and create a new connection between phenomena along the verse in the axis of vocabulary, one of the words as one of the main aspects of imagery and often has the additional role of synecdoche as a pillar of thematization, in order to create a network of themes and clusters of imagination.