بررسی و تحلیل گونه‌های فخر در دیوان خاقانی شروانی

فن مفاخره که از فروع نوع ادبی حماسه به حساب می‌آید، یکی از بن‌مایه‌های مضمونی شعر فارسی، بلکه ادبیات جهان به شمار می‌رود. البته در این میان برخی شاعران به فراوانی از آن سود می‌برند که خاقانی شروانی یکی از این چهره‌هاست. خاقانی با نازش به خود و شیفتگی به شعر خویش، در خودستایی و برتری‌جویی مبالغه کرده است. در این مقاله، گونه‌های مختلف فخر وی در بیش از ده تقسیم بررسی و دلایل مفاخرۀ شاعر نیز به تمامی بیان شده است و این نکته چشم‌انداز تازه‌ای برای مقالۀ حاضر رقم زده است. همچنین سخن در «واسوخت از فخر» مبحث کاملاً جدیدی است که در این نوشته و با توجه به شواهد متعدد آن در شعر خاقانی، مورد توجه قرار گرفته است. روش تحقیق ما در این مقاله کتابخانه‌ای است و به‌شیوۀ منبع‌پژوهی، پس از تدوین یافته‌ها به تحلیل داده‌ها پرداخته‌ایم. سخن‌ستایی، برتری‌جویی و فخر به فضایل اخلاقی از برترین مفاخرات این شاعر است.

an analysis of pride types in khaghani shervani’s collection

the mofakhereh (self-admiration) technique is one of the secondary epic literary types as one of the foundations of the persian implicit poetry themes ad is considered in world literature, too. of course, there are many poets who used this technique among which khaghani shervani is one of the prominent poets. by being proud of himself and narcissism about his poets, khaghani exaggerated in self-admiration and superiority. in this article, different types of pride in his poetry would be analyzed in 2 classes and his self-admiration relative to other poets would be explained as innovative dimension of this article. in addition, speaking of the pride or suckling of the pride is a new argument which is considered in this article based on different evidence in khaghani’s poetry. admiration, superiority and being proud of ethical values are the frequently used honors of this poet.