تطبیق کهن‌الگوهای صورمثالی در سعادت‌نامۀ استرآبادی و ساقی‌نامۀ ترشیزی براساس نظریۀ یونگ

نوشتار حاضر تلاشی برای یافتن کهن‌الگوی صورمثالی در‌ سعادت‌نامۀ استرآبادی و ساقی‌نامۀ ترشیزی است. کهن‌الگوها، روان و اندیشۀ جمعی هستند که در هر مکان و زمان، پدید می‌آیند و به دلیل فراوانی تجربیات انسانی، تعداد کهن‌الگوها دقیقا مشخص نیست. کهن‌الگوها بیانگر حالات روانی خاصی از انسان هستند، می‌توان با تاویل و تفسیر آنها در اشعار، به ویژگی‌های خاص روانی و جهان‌بینی شاعران دست یافت. از نمونه‌های صور‌مثالیِ فردیت‎یابی یونگی، می‌توان مادرمثالی، آنیما آنیموس، سایه، پرسونا و خود را نام برد. یونگ‌ این‌ مفاهیم‌ را اجزای ساختاری موروثی روان بشر می‌داند. حرکت از‌ من‌ به سوی خود مستلزم انکشاف لایه های مختلف ناخودآگاهی است که به آن می‌پردازیم. ساقی‌نامه و سعادت‌نامه از جمله آثاری هستند که تحقیقات کافی درمورد آنها صورت نگرفته و بسیاری از موضوعات آنها پنهان مانده است. با استخراج کهن الگوی صورمثالی این دو اثر، می‌توان کمک شایانی به تفسیر ابیات نمود. ما صورمثالی در دو دیوان شعری را مورد ارزیابی قرار داده و بر آنیم تا به سوال‌های مطرح شده پاسخ دهیم: استرآبادی و ترشیزی از تمام مفاهیم کهن‌الگوی صورمثالی در آثار مورد بحث، استفاده کرده‌اند؟ و کدام یک از مفاهیم صورمثالی دراشعار استرآبادی و ترشیزی بیشترین و کمترین بسامد را دارد. نهایتا این نتیجه به‌دست آمد که هر دو شاعر از تمام مفاهیم کهن‌الگوی مثالی در اثر خود استفاده کرده‌اند. سایه و آنیما در سعادت‌نامه و ساقی‌نامه بیشترین بسامد و آنیموس در هر دو اثر کمترین بسامد را دارد. این پژوهش به روش کتابخانه‌ای و به شیوۀ تحلیلی‌توصیفی انجام می‌گردد.

Application of paradigm archetypes in Astarabadi’s Happiness Letter and Tarshizi Letter Letter based on Jung

The present article is an attempt to find an ancient paradigm in the Court of Saadatnameh of Astarabadi and Saghinameh Tarshizi. Archaeologists are a treasure trove of collective psyche and thought that emerges, regardless of tradition, wherever and whenever, and because of the abundance of human experience, the number of archetypes cannot be determined. Since archetypes express certain psychological states of human beings, their specific psychological and worldview features of poets can be achieved by interpreting them in poems. Examples of Jungian personality models include the model mother, AnimaAnimus, Shadow, Persona, and herself. Jung considers these concepts to be inherited structural components of the human psyche. Moving from me to myself requires the development of different layers of the subconscious that we will address in this article. Saghi’s letter of emergence of Tarshizi and Saadatnameh of Nizamuddin Astarabadi are among the works that have not been sufficiently researched and many of their ammunition have been hidden. Therefore, by extracting the ancient pattern of examples in these two works, we can help to interpret the verses. This article has been evaluated with the aim of comparative study of proverbs in two poetry collections; and it aims to answer the questions raised. Did Astarabadi and Tarshizi use all the ancient concepts of parables in the works in question? And which of the concepts of exemplary forms (Persona, anima, animus, shadow, self, material mother) has the highest and lowest frequency in Astarabadi and Tarshizi poems? After extracting the archetype of exemplary forms in both courts, it was concluded that both poets used all the concepts of archetype in their work. Shadow and Anima have the highest frequency in Saadatnameh and Saqinameh, and Animos has the lowest frequency in both works. The proposed result is expressed in a libraryanalyticaldescriptive manner.