هویت در شعر معاصر تاجیکستان

زبان شیرین فارسی ریشه در اعماق تاریخ کهن سال ایران دارد. این زبان همانند سلاحی بسیار موثر توانسته است، فرهنگ غنی و پربار مردم ایران را در برابر حوادث و آسیب‌های مخرب روزگار، محفوظ بدارد. اکنون با استقلال کشور تاجیکستان، بار دیگر قدرت عظیم خود را در مبارزه با هجوم زبان‌های بیگانه، نشان داده، و توانسته است، در بر روی ورود شعر و ادبیات بیگانه ببندد و در برابر زبان کهن‌سال فارسی که می‌رفت، تا به کلّی از آن خطه رخت بربندد و زبان بیگانه‌ای جانشینش شود، آغوش بگشاید و مسیر تازه‌ای در پیش گیرد. اینک پس از سال‌ها کوشش و مبارزه برای به تصویب رساندن زبان فارسی و استقلال این کشور مستقل، در آثار شاعران و نویسندگان این دیار به روشنی، عشق به میراث گذشتگان، یعنی فرهنگ پربار اسلامی و زبان و ادبیات فارسی مشاهده می‌شود، در این مقاله کوشش شده است، تا با روش توصیفی – تحلیلی، محتوای آثار شاعران معاصر تاجیکستان مورد  بررسی  قرارگیرد.

Identity in Contemporary Tajik Poetry

The sweet Persian language has its roots in the depths of history, which is the year of Iran. This language is very effective as a weapon, to protect the rich and rich culture of the Iranian people against the destructive events and damages of the time. Now, with the independence of Tajikistan, it has once again shown its strength in fighting foreign language invasion, and has been able to block the entry of foreign slogans and literature, and against the old Persian language, which is free, to a class from that region. Take off your clothes, and be replaced by a foreign language of control, embrace, and take a new path. After years of efforts and struggle to adopt the Persian language and the independence of this independent country, in the works of poets and writers of this method, love for the heritage of the past, ie Islamic culture and Persian language and literature have been clearly observed in this article. The works of contemporary Tajik poets are examined in a descriptiveanalytical way.