شور وطن خواهی درسروده های گل رخسار صفی آوا ، شاعر تاجیک

موضوع این مقالۀ تحلیلی و توصیفی، بررسی و تحلیل سروده‌های وطنی شاعر معروف تاجیک، «گل رخسار» است. وطن‌ستایی، در سدۀ پیش و در کشورهای تازه استقلال یافته، پدیده‌‌‌ای عام بوده و نظر بسیاری از سخنگویان را به خود معطوف داشته است. در حقیقت پرداختن به مسالۀ وطن، برای بسیاری از کشورها که استقلال خود را آسیب پذیر و در معرض خطر می‌بینند، یک ضرورت اجتماعی و سیاسی، به شمار می‌آید و از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. زیرا این ملّت‌ها، از هویت باختگی رنج می‌برند و ستایش میهن و تکیه بر تاریخ و پیشینۀ آن را، ابزاری برای رسیدن به هویت ملی خود می‌دانند. گل رخسار، برای دست یابی به این هویت از دست رفته، راهی جز تکیه کردن بر فرهنگ کهنسال قوم تاجیک که یک سره در معرض تهاجم بوده، نداشته است. از آن جا که تاجیکان قومی فارسی زبان و بخشی از پیکرۀ فرهنگ بزرگ آریایی و سپس ایرانی اسلامی به شمار می‌آیند، سایه‌ این فرهنگ دیرینه سال آریایی بر وطن ستایی‌های گل رخسار احساس می‌شود. به هر روی این شاعر تاجیک، پس از مبارزات سخت با مخالفان تشکیل جمهوری تاجیکستان، با توجه به شرایط شکننده‌ سیاسی کشورش، نه جنگ و ستیز؛ بلکه صلح و آشتی و گفتگو را موثرترین می‌داند و به همین دلیل تیرو کمانش را به قلم تبدیل می‌کند، تا بتواند صدای محرومیت و مظلومیت قوم خویش را به گوش جهانیان برساند. اطلاعات این مقاله به روش کتابخانه ای گرد آوری شده و سپس به روش تحلیلی توصیف شده است. مهمترین دست آورد این مقاله این است که گل رخسار وطن خویش را فراتر از مسائل سیاسی، عاشقانه دوست دارد و درک عاطفی خویش را از وطن و هم میهنانش، صادقانه بیان می کند.

Passion for patriotism in the poems of Golrokhgar Safiava, contemporary Tajik poem

The subject of this analytical and descriptive article is the study and analysis of the patriotic poems of the famous Tajik poet, &Gol Rokhsar&. Patriotism, in the last century and in the newly independent countries, was a common phenomenon and attracted the attention of many speakers. In fact, addressing the issue of the homeland is a social and political necessity for many countries that see their independence as vulnerable and endangered. Because these nations suffer from a lost identity and consider the praise of the homeland and the reliance on its history and background as a means to achieve their national identity. To achieve this lost identity, Gol Rokhsar had no choice but to rely on the ancient culture of the Tajik people, who were all under attack. Since the ethnic Tajiks are Persianspeaking and part of the body of the great Aryan and then IranianIslamic culture, the shadow of this ancient Aryan culture is felt on the glorious homeland of Gol Rokhsar. In any case, this Tajik poet, after fierce struggles with the opposition to the formation of the Republic of Tajikistan, given the fragile political situation of his country, not war; Rather, he considers peace, reconciliation, and dialogue to be the most effective, and for this reason he turns his bow into a pen, so that he can spread the voice of the deprivation and oppression of his people to the world. The information in this article was collected by the library method and then described analytically. The most important achievement of this article is that Gol loves his homeland more than political issues.And he honestly expresses his emotional understanding of his homeland and his countrymen.