کانون های تصویرپردازی در نفثة المصدور زیدری

نفثه المصدور شهاب الدین محمد زیدری نسوی، از شاهکارهای نثر مصنوع و فنی فارسی است. این اثر دلنوشته های نویسنده ای دردمند است که با  بهره گیری اززبان تصویر به شرح وضعیت ایران و دلاوری های سلطان جلال الدین، مقارن هجوم وحشیانه تاتار پرداخته است. زبان مصنوع و سرشار از تصویر نویسنده، به بهترین نحو گوشه هایی از تاریخ این سرزمین را در گذر زمان بازگو می کند. هدف از پژوهش حاضر، که به شیوۀ توصیفی– کیفی انجام شده، بررسی جایگاه تصویر و تصویرپردازی و ابعاد مختلف آن در نفثه المصدور است. به این منظور پس از مقدمه ای کوتاه دربارۀ زمینۀ کار و اهداف پژوهش، مباحث اصلی در سه دسته مفهوم تصویرسازی، کانون های تصویرپردازی و شگردهای تصویرپردازی، ذکر شده است. نتایج نشان داد که نویسنده با شکل دهی کانون های تصویری اصلی در کنار تصاویر متفرق موجود در متن؛ تصاویری آفریده است که یا تجربه هنری او را بازمی نماید و یا با انتقال آن به مخاطب، حس همراهی و همدردی مخاطب را برمی انگیزد. تصاویری که عمدتا ظاهری و سطحی می باشد.

Naftish-al-mosudadr Shahab-al-Din Mohammad Zaidari Nasavi

Nafsheh alMasdoor Shahab alDin Muhammad Zaydari Nesavi is one of the masterpieces of Persian artificial and technical prose. This is the work of the writings of a painful writer who, using the language of images, describes the situation in Iran and the heroism of Sultan Jalaluddin, at the same time as the brutal invasion of the Tatars. The artificial language, rich in the author’s image, best recounts parts of the land’s history over time. The purpose of this descriptivequalitative research is to investigate the position of image and illustration and its various dimensions in Nafsat alMasdoor. For this purpose, after a brief introduction about the field of work and research objectives, the main topics are mentioned in three categories: the concept of illustration, the centers of illustration and the techniques of illustration. The results showed that the author by forming the main image foci along with the various images in the text; He has created images that either reflect his artistic experience or, by conveying it to the audience, evoke a sense of companionship and sympathy of the audience. Images that are mostly superficial