نقد و بررسی انواع لحن در شاهنامه فردوسی

در این مقاله، به بررسی لحن‌ها و ابزارهای ایجاد لحن در شاهنامه پرداخته‌ایم. این لحن‌ها در زمان‌ها و شرایط و مکان‌های مختلف و در مواجهه با مخاطب‌های مختلف و در جایگاه‌های مختلف، متمایز هستند. در این بررسی، به انواع لحن‌ها رسیدیم؛ معمولا دو لحن، همزمان با هم به کار رفته و گاهی نیز به بیش از دو لحن در یک گفتار برمی‌خوریم. گاهی گفتارِ یک شخصیت، با اینکه طولانی بود، تا آخر، تنها با یک یا دو لحن همراه بود. گاهی نیز گفتاری کوتاه بود ولی لحن تغییر می‌کرد؛ مثلا ابتدای گفتار، پرخاشگرانه بود ولی در ادامه، مهربانانه سخن می‌گفت و همین تغییرات بی‌شمار لحن‌ها و انواع گوناگون آن در شاهنامه، سبب می‌شود که طولانی بودن ابیاتِ این شاهکار عظیم، ملال آور نشود و با هنر فردوسی، حتی گاهی مخاطب آن چنان تحت تاثیر لحن گفتار، قرار بگیرد که ناخودآگاه حالت چهره و نوع خواندنش تغییر کرده و با آن شخصیت هم‌ذات پنداری کند.

Review of different types of Ferdowsi tones in Shahnameh

In this paper, we examine the tone and tools of creating tone in the Shahnameh. These are distinct in various times, situations and places and in the face of different audiences and in different positions. In this review, we got into a variety of tone, usually twotone, at the same time used together, and sometimes we are more than two tone in a speech. Sometimes a character, although it was long, was accompanied with only one or two tune. Sometimes the speech was short, but the tone changed, for example, the beginning of speech was aggressive, but in the continuation, he spoke, and the countless variations of the tone and its various types in the Shahnameh, caused that the longbeing of this great feat would not be, and with the art of Ferdowsi, even sometimes the audience This is so influenced by the speech tone, which unconsciously changes the face mode and the type of reading, and with that character is also a essence.