بررسی و تحلیل گونه‏ های ادب غنایی در شعر هوشنگ ابتهاج

بررسی گونه ‏های ادب غنایی و چگونگی کاربرد آن ها در شعر معاصر می تواند ما را با جنبه های تازه ای از شعر دراین مقطع آشنا سازد در این مقاله گونه ‏های ادب غنایی در دو مجموعه شعر سیاه مشق (کلاسیک) و تاسیان (شامل اشعار نیمایی و سپید) از هوشنگ ابتهاج بررسی می شود و هر کدام از این شاهدهای شعری از منظر زیبایی‏شناسی و دیدگاه‏ های غنایی تحلیل می‏گردد. یافته های پژوهش نشان می‏دهد بیشتر گونه ‏های ادب غنایی در شعر هوشنگ ابتهاج وجود دارد. به ویژه گونه‏ هایی که موضوع‏ هایی چون: عشق، سیاست و اجتماع را به تصویر می‏کشد که همین نشانگر سبک و سیاق رمانتیسم شاعر است. بیشترین میزان استفاده او از گونه ‏های غنایی تصویری است تا گونه‏ های توصیفی یعنی شاعر به جای آن که به توصیف ابنیه و البسه و اطعمه بپردازد به تصویرسازی وضعیت شخصی و اجتماعی سیاسی دوران مشغول است. این مقاله می‏ کوشد تا ابعاد غنایی شعر ابتهاج را واکاوی و بررسی نماید.