پژوهشی برکارکرد عنصر زبان درشخصیت پردازیی با تکیه برداستان های کوتاه صادق هدایت

یکی از معیارهای سنجش ارزش و دوام ادبیات داستانی، تناسب میان«کارکرد عنصر زبان» با کاربران آن، یعنی«شخصیت های داستانی» است. زبان با گزاره‏ های برون زبانی و اجتماعی ازجمله: جایگاه اجتماعی، سن، جنسیت، تحصیلات، محیط، شغل و سلسله مراتب قدرت کاربران رابطه ی تنگاتنگی دارد.آثار هدایت بخش جدایی ناپذیر از تاریخ ادبیات داستانی معاصر ایران است. نگاه اجمالی به مجموعه ‏ی داستان های کوتاه وی نشان می دهد، آثار او با توجه به عنوان مقاله ی حاضردارای ظرفیت تامل ‏و بررسی بیش تر است. این مقاله، به اجمال با تکیه بر گزاره های برون زبانی و اجتماعی به واکاوی در شبکه‏ی ارتباطی میان کارکرد عنصر زبان با شخصیت‏پردازی درداستان های کوتاه صادق هدایت می‏پردازد.پژوهش به روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از روش تحلیل محتوا به شیوه ی کتابخانه‏ ای ‏بررسی شده است. به باور این پژوهش هدایت ضمن توجه و آگاهی از گزاره های برون زبانی موثر در شخصیت پردازی، در به کارگیری درست و بجا از آن ها نیز موفق بوده است.