«ابرمتن» چالش نوین هرمنوتیک

درک نسبت نشانه‌های متنی با نشانه‌هایی که به نظام‌های متفاوت وابسته‌اند، نکته جذابی است که توجه هرمنوتیک مدرن را بیش از پیش به خود معطوف کرده است. امروزه در زمینه‌ی رایانه‌ها، با سرعت به سوی برقراری پایگاه‌های فوق‌رسانه‌ییپیش می‌رویم که می‌توانند به جز متن، مواد گرافیک، آواها و حتی نشانه‌های گفتاری و موسیقی را نیز انباشت کنند و «متن» در بستر انفورماتیک به «ابرمتن» تبدیل می‌شود، از این رو ایده‌ی گفتگو با متن در ساحت «ابرمتن» نمودی صد چندان خواهدیافت. معناهای پنهان «ابرمتن» دیگر مواردی مادی نیستند که یکبار برای همیشه کشف شوند و تاویل تا بی‌نهایت امتداد خواهد یافت و در آینده ادبیات سینتتیک فرارسانه‌ای، زاینده‌ی ساحت‌های ناموجود در متن و مجال فراخی خواهد بود که هرمنوتیک را نیز به چالش خواهدکشید. مقاله پیش‌رو با تاکید بر اشکال نوین ادبی در بستر مدیاها، به مرور هرمنوتیک در ساحت «متن» و «ابرمتن» می‌پردازد.