معرفی،بررسی و تحلیل نسخه خطی«کشف اللغات و الاصطلاحات»اثری از عبدالرحیم بن احمد سور بهاری هندی

فرهنگ نویسی یکی ازشاخه های مهم زبان  پارسی است.قرن دهم و یازدهم هجری،از درخشان‌ترین دوره‌هایی است که عالمان علم لغت،به ویژه در سرزمین هند،به تدوین و نگارش فرهنگ‌نامه‌ها پرداخته‌اند.«کشف اللغات و الاصطلاحات » یکی از این فرهنگ‌نامه‌ها است.نویسنده‌ی‌ این اثر«عبدالرحیم بن احمد سور بهاری هندی»از مشایخ صوفیه،کتاب خود را در قرن دهم هجری نوشته است.این کتاب در ششصد وهفتاد و سه باب و به زبانی علمی و ساده نوشته شده و در بر گیرنده‌ی اطلاعات فراوان در زمینه‌های مختلف است. این جستار ضمن اشاره ای کوتاه به تاریخچه ی فرهنگ‌نویسی،با ارائه ی توضیحاتی چند درباره ی سلوک و اندیشه ی نویسنده به بررسی ساختار،سبک و ویژگی های زبانی این اثر می‌پردازد.

An Introductory and Analytical Study of the Original Manuscript of Kašf alLoghāt wa’lEstelāhāt by AbdalRahim Ben Ahmad Sur Bahari Hindi

In the domain of Persian language lexicography is a significant category.  The 10tht and 11thh (AH) centuries were the golden period when great lexicographers, especially in India, composed and compiled dictionaries. One of those dictionaries is AbdalRahim Ben Ahmad’s Kašf alLoghāt wa’lEstelāhāt (Revealing [of the meaning] of words and terminology). A great Sufi, AbdalRahim Ben Ahmad compiled his book in 673 chapters before 1017 (AH), most probably around the middle of the 16thh century. It uses a simple and scientific language and contains information in various subjects. This article first gives a brief history of lexicography and then reviews the life style and ideas of AbdalRahim to study the structure, style and linguistic features of his dictionary.