a probe into iranian learners’ performance on ielts academic writing task 2: operationalizing two models of dynamic assessment versus static assessment

Dynamic assessment (da) has been utilized for language evaluation. this mixed-methods study aimed to examine the potential impact of interactionist and interventionist models as two significant offshoots of dynamic assessment on ielts candidates’ performance in academic writing task 2. the study also compared the efficiency of these dynamic models and static assessment in the overall writing development of potential ielts test-takers’ proficiency in writing task 2 in terms of ielts writing assessment criteria. to this end, an experimental pretest-treatment-posttest design was employed. a qualitative approach was also conducted using field notes as a cross-validation strategy. fifty-four (26 males and 28 females) iranian ielts candidates aged 19 to 35 were randomly assigned to one control and two experimental groups (n=18). initially, a pre-test was run to assess all participants’ developing writing skills. afterward, the experimental groups received treatments based on interactionist and interventionist models, whereas the control group received no dynamic treatment in the form of interactionist and interventionist models and was trained according to the conventional static methods of writing instruction. finally, a post-test was administered to check the treatments’ efficacy. the quantitative results demonstrated that the interventionist group’s writing performance was significantly better than that of the static group. however, there existed no statistically significant difference between the da groups’ writing performance. the qualitative findings substantiated the quantitative results indicating the outperformance of dynamic assessment over the static assessment model in the development of ielts writing task 2 skills. the research findings have some pedagogical implications for ielts teachers.

بررسی عملکرد متقاضیان آیلتس در بخش 2 نوشتاری آزمون آیلتس آکادمیک با به کارگیری دو مدل ارزیابی پویا در مقایسه با ارزیابی ایستا

با توجه به استفاده از روش ارزیابی پویا در سنجش زبان ⸲ پژوهش حاضر با به کار گیری روش ترکیبی به بررسی تاثیراحتمالی مدل های تعاملی و تداخلی به عنوان دو روش منشعب ارزیابی پویا برعملکرد شرکت کنندگان ⸲دربخش2 نوشتاری دانشگاهی (آکادمیک) آزمون آیلتس می پردازد. همچنین⸲ این پژوهش به مقایسه کارایی این مدل های پویا و روش ارزیابی ایستا در بهبود عملکرد کلی شرکت کنندگان آیلتس در بخش دوم نوشتاری دانشگاهی این آزمون بر اساس ملاک و معیارهای ارزشیابی نوشتاری آیلتس می پردازد. در این پژوهش از روش پیش آزمون آموزش پس آزمون استفاده شد.همچنین⸲ با استفاده ازیادداشت های میدانی به عنوان یک راهکار بررسی اعتبار⸲ یک تحلیل کیفی صورت گرفت. برای انجام این پژوهش ⸲ 54 متقاضی ایرانی آزمون آیلتس( 26مرد و 28 زن) که بین 19 تا 35 سال سن داشتند بطور تصادفی به یک گروه کنترل و دو گروه آزمایش 18 نفره تقسیم شدند. درابتدا⸲ به منظور ارزیابی مهارتهای نوشتاری اولیه همه شرکت کنندگان⸲ یک پیش آزمون انجام شد. سپس⸲ گروه های آزمایش بر اساس شیوه های تعاملی وتداخلی مورد آموزش قرار گرفتند؛ درحالیکه گروه کنترل هیچگونه آموزش پویا محوری بر مبنای مدل های تعاملی وتداخلی نداشت . بلکه طبق شیوه آموزشی سنتی ایستا آموزش دیدند. درپایان با انجام یک پس آزمون ⸲ کارایی روش های آموزشی بررسی شد. نتایج کمی پژوهش ⸲ نشان داد که عملکرد نوشتاری گروه تداخلی بطور چشمگیری بهتر از عملکرد گروه کنترل بود. اما⸲ هیچگونه تفاوت آماری معناداری بین عملکرد دو گروه آزمایش پویا مشاهده نشد. یافته های کیفی به دست آمده موید نتایج کمی پژوهش مبنی بر عملکرد بهتر نوشتاری شرکت کنندگان در آزمون آیلتس⸲ پس از آموزش پویا در مقایسه با روش ایستا بود. یافته های این مطالعه کمی و کیفی نکات آموزشی مفیدی برای اساتید آیلتس در بردارد.