the effects of cooperative learning on iranian university students’ class-engagement, self-esteem, and self-confidence

Not being satisfied with the traditional approaches to teaching translation, translation experts and researchers argue for a move to a more team-based, experiential, and cooperative approach. this study aimed to investigate if teaching translation through cooperative learning improved university students’ class-engagement, self-esteem, and self-confidence. having administered the class-engagement, self-esteem, and self-confidence questionnaires, the control and experimental groups, with 15 students in each, received the treatment for 10 sessions. the experimental group did the translation tasks through cooperative method in groups of 2 or 3. however, the control group was taught through traditional method, and students translated the text individually. once the treatment was over, the questionnaires were distributed again, and responses were recorded. employing one-way ancova, the data were analyzed. the results revealed that cooperative learning improved students’ self-confidence, self-esteem, and class-engagement. using this technique, teachers can create a more relaxed, competitive, and stress-free atmosphere, where students are keen to participate in the class discussions and enjoy the cognitive and affective benefits. the results are discussed with regard to self-efficacy theory, attribution theory, and self-worth theory.

تاثیر بکارگیری یادگیری مشارکتی بر مشارکت کلاسی، عزت نفس و اعتماد به نفس دانشجویان ایرانی

از آنجا که نتایج حاصل از بکارگیری روشهای سنتی تدریس در ترجمه چندان رضایت بخش نبوده است، متخصصان حوزه ترجمه و محققان بر این باورند که باید رویکرد کار گروهی، تجربی و مشارکتی در دستور کار مدرسان ترجمه قرار گیرد. تحقیق حاضر بر آن است تا تاثیر تدریس ترجمه بصورت مشارکتی را بر همکاری کلاسی، عزت نفس و اعتماد به نفس دانشجویان بسنجد. در ابتدای پژوهش، دو گروه تجربی و کنترل (هرکدام شامل 15 دانشجو)، به سوالات پرشسنامه های همکاری/مشارکت کلاسی، عزت نفس و اعتماد به نفس پاسخ دادند و سپس 10 جلسه، تحت آموزش قرار گرفتند. مشارکت کنندگان در گروه آزمایش، کار ترجمه خود را از طریق کار گروهی در گروههای دو نفری یا سه نفری انجام میدادند و گروه کنترل، به روش سنتی، ترجمه های خود را بصورت انفرادی به انجام رساندند. با پایان دوره ی آموزشی، پرسشنامه های فوق الذکر مجددا اجرا و عملکرد دانشجویان بررسی گردید. نتیجه ی تحلیل آزمون کوواریانس یک طرفه نشان داد تدریس گروهی بطور معناداری باعث افزایش میزان همکاری کلاسی، عزت نفس و اعتماد به نفس دانشجویان شده است. با استفاده از این تکنیک، مدرسان می توانند در کلاسهای خود، جوّی آرام، پویا و بدون استرس برای دانشجویان ایجاد نمایند تا دانشجویان با علاقه وافر در بحثهای کلاسی مشارکت نمایند و از مزایای شناختی و احساسی آن بهره ببرند. همچنین، نتایج یافته ها بر مبنای نظریه ی خودکارآمدی، نظریه ی انتساب و نظریه ی خودارزشمندی مورد بحث و بررسی قرار گرفت.