systemic-theoretical instruction vs. discovery learning: the case of iranian efl learners’ acquisition of grammar

Although there is a myriad of theoretical and pedagogical research studies into l2 grammar, the instruction in this area remains traditional and there have been calls for more usage-based approaches that can fill the gap between theory and practice. accordingly, this quasi-experimental compared the effects of two pedagogical frameworks, namely systemic-theoretical instruction (sti), derived from vygotsky‟s ideas and proposed by gal‟perin and discovery learning (dl), derived from piaget‟s ideas mainly proposed by bruner, on learning english tense-aspect system. to this end, 71 iranian low-intermediate efl learners, aged 12 to 19, were instructed in three groups through sti, dl (experimental) and traditional method (comparison). they took a pretest, a posttest and a delayed posttest consisting of grammar tests checking their receptive and productive grammar knowledge. results of one‐way repeated‐measures analyses of anova revealed that all groups improved significantly in both the entire test and its subcomponents in the immediate posttest, suggesting that the three kinds of form-focused intervention were efficient in creating immediate progress. however, significant differences were identified among the groups in the delayed posttest accounting for the inadequacy of traditional method of instruction in the long run, and for the superiority of sti over dl. these findings can have significant implications for materials developers and teacher education programs in considering the tenets of more innovative approaches such as sti through systematic representations of target language features by taking advantage of materialized tools and verbalization in teaching.

تدریس نظری_سیستماتیک در برابر یادگیری اکتشافی: بررسی موردی یادگیری گرامر توسط زبان آموزان ایرانی

علیرغم تحقیقات گسترده ی نظری و تجربی در حوزه ی گرامر، تدریس این بخش همچنان سنتی باقی مانده و فراخوانهای زیادی مبنی بر تلاش به استفاده از رویکردهای کاربردمحوری وجود دارد که بتوانند خلا موجود بین نظریات و روشهای عملی را پر کنند. بر این اساس، پژوهش حاضر به مقایسه ی تاثیر دو چهارچوب آموزشی ، یعنی آموزش نظرینظام مند (STI)، برگرفته از عقاید ویگاتسکی و معرفی شده توسط گل پرین، و یادگیری اکتشافی (DL)، برگرفته از عقاید پیاژه و معرفی شده توسط برونر، بر یادگیری سیستم زماننمود انگلیسی میپردازد. به این منظور 71 زبان آموز ایرانی سطح متوسط بین 12 تا 19 سال، در قالب سه گروه به روشهای STI، DL و روش سنتی تحت آموزش قرار گرفتند. از این افراد یک آزمون پیش آزمون و دو آزمون پس آزمون اخذ شد که شامل سوالاتی برای ارزیابی دانش پذیرنده و دانش تولید کننده ی آنها میشد. نتایج آزمونهای آنالیز واریانس و آنالیز واریانس اندازه گیریهای تکرار شده نشان داد که همه ی گروهها در تمام بخشهای تست در پس آزمون اول به طور معناداری پیشرفت کردند. این نتیجه بیانگر این موضوع است که هرسه نوع آموزش در کوتاه مدت میتواند موثر باشد. اما نتایج پس ازمون تاخیری حاکی از وجود تفاوت معناداری میان گروهها بود و نشان داد که در دراز مدت روش سنتی روش ناکارآمدی به حساب می آید و STI بر DL برتری داد . این یافته ها میتواند کاربردهای گوناگونی برای تولید کنندگان محتوای درسی و برنامه های آموزش معلمین در به کارگیری آموزه های روشهای نوین تر مثل STI داشته باشد. این آموزه ها شامل ارائه نظام مند فرمهای زبانی با استفاده از ابزارهای واقعی و بیان شفاهی است.