face-threatening aspect of refusal speech acts: a contrastive study

Professionalism in communication is a matter of concern for speakers of all languages. awareness about some features such as facethreatening property of refusal speech acts leads language users to apply some specific linguistic forms. considering the significance of cultural and social variations in performing refusal speech acts and the importance of preserving “face”, this study tried to find differences between nativepersian and english speakers. to collect the data, 60 native persian and english speakers were asked to complete a twophase questionnaire, a discourse completions test (dct) and a selfreport, including four different situations and beebe’s classification of refusals, was used. great tendency toward using indirect forms between both persian and english participants was taken as an indicator of noticeable consideration of facepreserving in refusals, although persian speakers seemed more concerned about it. the differences between two groups of participants were inferred as cultural variations’ reflection. some implications for language teaching were discussed.

بررسی توجه فارسی زبانان و انگلیسی زبانان نسبت به جنبه مخاطره آمیز کارگفت امتناع

توانایی برقراری ارتباط برای متکلمین تمامی زبان‌ها مسئله‌ی مهمی است. برای رسیدن به این هدف، برخورداری از توانش منظور شناختی و ارتباطی از اهمیت بالایی برخوردار است. در عین استفاده از کنش های کلامی مختلف برای اقناع اهداف زبانی متفاوت، نگرانی در مورد برخی از خصایص از جمله جنبه‌ی مخاطره آمیز وجهه در مورد کنش کلامی امتناع، کاربران زبان را به سمت به کارگیری بعضی از صورت های زبانی خاص هدایت می‌کند. با توجه به اهمیت تفاوت‌های فرهنگی و اجتماعی در استفاده از کنش کلامی امتناع و سطح اهمیت حفظ وجهه، مطالعه‌ی حاضر سعی بر یافتن تفاوت‌ها میان گویشوران بومی زبان فارسی و گویشوران بومی زبان انگلیسی در این راستا داشته است. برای گردآوری داده از 60 گویشوران بومی زبان فارسی و انگلیسی خواسته شد تا یک پرسشنامه‌ی دو مرحله‌ای، DCT و خودسنجی که شامل چهار موقعیت مختلف می‌باشد، را کامل کنند. طبقه‌بندی Beebe از کنش کلامی امتناع برای کدگذاری داده‌ها مورد استفاده قرار گرفت و سپس از طریق تحلیل داده‌ها، تمایل به استفاده از فرم‌های غیرمستقیم بین هر دو گروه مشخص شد که می‌تواند نشان دهنده‌ی اهمیت حفظ وجهه در استفاده از کنش­های کلامی امتناع باشد. اگرچه که فارسی زبانان در این زمینه محتاط تر به نظر میآیند، ولی تفاوت میان دو گروه می‌تواند ناشی از تفاوت‌های فرهنگی باشد. در پایان برخی کاربردهای عملی برای آموزش زبان مورد بحث قرار گرفت.