تحلیل بازآفرینی شهری با تاکید بر بعد کالبدی مطالعه موردی: شهر بجنورد

بازآفرینی یکی از مهم‌ترین رویکردهای توسعه در نواحی شهری است که می‌تواند با توجه و الزام به رعایت اصول توسعه پایدار، نقش مهمی در ارتقا و توسعه ابعاد مختلف کالبدی، اقتصادی، اجتماعی و محیطی شهرها داشته باشد. می‌توان از طرح‌های بازآفرینی در شهرها به‌عنوان بزرگ‌ترین رویداد شهری یاد کرد چراکه تحولات ریشه‌ای و عمیقی را در جهت بهبود عملکرد شهرها به‌ویژه در بعد کالبدی آن به وجود آورده است. ازاین‌رو با توجه به اهمیت موضوع، پژوهش حاضر سعی دارد به مطالعه تحلیل بازآفرینی در بعد کالبدی شهر بجنورد بپردازد. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی – تحلیلی و از نوع کاربردی می‌باشد. ابزار پژوهش پرسشنامه می‌باشد. جامعه آماری پژوهش گروه خبرگان تشکیل می‌دهند که از میان آن‌ها 15 نفر به روش گلوله برفی انتخاب شدند. ابزار تجزیه‌وتحلیل آماری نیز، نرم‌افزارهای spss و super decision و آزمون‌های تی‌تک نمونه‌ای و anp می‌باشد. بر اساس تحلیل صورت گرفته مشخص گردید که در طرح بازآفرینی شهر بجنورد شاخص مسکن و زیرساخت‌های آن بالاترین ارزش را با مقدار 0.486 دارد، شاخص مسکن با 0.269 و توجه به کیفیت مسکن با ضریب اهمیتی برابر با 0.167 در مراتب بعدی قرارگرفته‌اند. کم‌اهمیت‌ترین مقدار به حمل‌ونقل و ارتباطات و با مقدار 0.078 اختصاص‌یافته است. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت در بازآفرینی شهر بجنورد بیشتر کاربری مسکونی و بحث نوسازی و ساخت‌وساز واحدهای مسکونی مدنظر بوده و توجهی به اصول بازآفرینی از قبیل نیازهای ساکنین به مسکن مناسب، حمل‌ونقل و زیرساخت‌های آن، اوقات فراغت، پارکینگ‌های مناسب و ... نشده و این مشکلات ممکن است همچون قبل وجود داشته باشد. این امر حاکی از آن است که بسترهای کالبدی و عملکردی موجود در بافت جهت رسیدن به ارزش‌افزوده و بازآفرینی محدوده در راستای حفظ و باز زنده سازی هویت بومی و ارتقاء کیفی آن، مناسب نمی‌باشد.