ارزیابی زیست پذیری در بافت‌های فرسوده شهری مطالعه موردی: منطقه یک شهر قزوین

ایده شهر زیست پذیر در بافت های فرسوده شهری، خلق مراکز شهری پویا می باشد و عمدتا بر خلق محله های پایدار و زیست پذیری این بافت ها تاکید دارد و هدف آن ارتقا کیفیت فضاهای شهری این بافت ها می باشد. درواقع زیست پذیری بافت های فرسوده شهری به مجموعه ارزیابی هایی اطلاق می گردد که برای بهبود وضع موجود بافت های مسئله دار شهر صورت می گیرد و نتایج آن موجب ارتقای کیفی بافت می گردد و می تواند به صورت موضعی حیات نوینی را به بافت داده و ساختار اقتصادی-اجتماعی، زیست محیطی و کالبدی را مطلوب برای زیست نماید. پژوهش حاضر با بهره گیری از تکنیک تصمیم گیری چندمعیاره ویکور و باهدف ارزیابی زیست پذیری بافت فرسوده نواحی یک، دو و سه از منطقه یک شهرداری شهر قزوین صورت گرفته است. بدین منظور ابتدا بامطالعه اسنادی تمامی عوامل دخیل در زیست پذیری بافت های فرسوده در سطح ناحیه مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت و با بهره گیری از نظرات متخصصین مولفه ها در 5 بعد (اقتصادی، اجتماعی، خدمات و زیرساختی، کالبدی-فضایی و زیست محیطی)، شناسایی و جهت تجزیه وتحلیل اطلاعات به دست آمده از تکنیک های آنتروپی شانون، ویکور و از نرم افزار arc gis استفاده شده است. نتایج به دست آمده بیانگر آن است که ناحیه سه در بعد اجتماعی، کالبدی-فضایی و زیست محیطی و ناحیه یک در بعد اقتصادی و خدمات و زیرساخت های شهری در وضعیت نسبتا مطلوب و ناحیه دو درمجموع ابعاد موردمطالعه در وضعیت نسبتا نامطلوبی قرار دارد. درمجموع یافته های پژوهش حاکی از آن می باشد که بافت های فرسوده ناحیه یک ازنظر شرایط اجتماعی، کالبدی-فضایی و زیست محیطی مطلوب بوده و بنابراین ازنظر زیست پذیری در وضعیت نسبتا مطلوبی قرار دارد.

Assessment on Livability of Urban Deteriorated Fabrics : A Case Study of Qazvin

The livability of urban deteriorated texture refers to a set of evaluations that are used to improve the status quo of the problematic textures, of the city and its results can promote the quality of the texture and can topically transform the new life into a texture and provide an economical, social, environmental and physical structure for life. The present study was carried out using a multicriteria decisionmaking technique called VIKOR, with the aim of evaluating the livability of urban deteriorated texture of areas one, two and three from the district of a municipality of Qazvin. To this end, by documentary study, all the factors involved in the livability of deteriorated texture at the district level were analyzed and utilized by the personal opinions of the components in five dimensions (economic, social, service and infrastructure, physical and biological), and for analyzing the information obtained from the Shannon entropy techniques, the VIKOR and the ArcGis software. The results show that in the economic, social, service and infrastructure of urban, cultural and spatial environment, in the environmental dimension, respectively, the areas of two, three, one, three, and three are at a high level of viability and have been in a relatively favorable position. In general, the findings of the research indicate that the area 3 is relatively desirable in terms of the livability of deteriorated texture, and this position indicates a close relationship with the social, physical, spatial and environmental conditions of this area.