تحلیل فضایی سرزندگی در فضاهای شهری مطالعه موردی پیاده‌راه 17 شهریور تهران

تقویت و گسترش فضاهای عمومی شهری، فعال، پویا و سرزنده به‌عنوان یکی از اهداف راهبردی ارتقای کیفیت محیط مصنوع شهری موردتوجه برنامه ریزان شهری قرارگرفته است. سرزنده ساختن حیات شهری مستلزم انسانی کردن و بعد انسانی دادن به آن است. هدف این مقاله تحلیل وضعیت کالبدی فضایی پیاده راه 17 شهریور تهران به‌منظور ایجاد محیطی سرزنده جهت جذب جمعیت و گذران اوقات فراغت است. روش پژوهش توصیفی تحلیلی است. شاخص‌ها و داده‌های مورداستفاده به شیوه اسنادی و برداشت میدانی محیط جمع‌آوری‌شده است. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار arc gis انجام‌شده است. تحلیل‌ها نشان می‌دهد بیش از نیمی از مساحت محدوده را کاربری‌های نامناسب برای پیاده‌روی و فراغت تشکیل می‌دهد و نزدیک به 65 درصد فعالیت‌های ارائه‌شده در محدوده جاذب جمعیت نیستند، همچنین وضعیت دسترسی به محدوده با حمل‌ونقل عمومی و خصوصی مناسب ارزیابی‌شده است. اکثر افرادی که در محدوده بودند از مناطق هم‌جوار آمدند و افراد کمتری از مناطق شمالی و غربی به محدوده آمدند. نتایج حاصل از این پژوهش حاکی از آن است برنامه‌ریزی و طراحی محیط ساخته‌شده نقش بسزایی در گسترش پیاده‌روی دارد، زیرا در قسمت‌های شمالی محدوده با توجه به اینکه کاربری‌ها و فعالیت‌های متنوع و منعطف‌تری نسبت به بخش‌های میانی و جنوبی دارد، تراکم جمعیت بیشتر و عابران پیاده بیشتری در آن بخش تردد می‌کنند و دیگر اینکه برای افزایش قابلیت پیاده‌روی و سرزندگی محیط علاوه بر محدودیت دسترسی اتومبیل باید به ساختار محیط و کالبد آن‌هم توجه شود.

Spatial analysis of vitality in urban spacesA Case Study of the Tehran 17 September Walkway

Strengthening and expanding urban, active, dynamic and vibrant public spaces have been considered by urban planners as one of the strategic goals of enhancing the quality of the urban artificial environment. The revitalization of urban life requires humanizing and then humanizing it. The purpose of this article is to analyze the physicalspatial status of the 17th of September Tehran pavement in order to create a lively environment to attract population and spend leisure time. The research method is descriptiveanalytical. The indices and data used are documented and field survey collected. Data analysis was performed using Arc GIS software. Analyzes show that more than half of the area is inappropriate for walking and leisure use, and nearly 65 percent of the activities offered are not in a catchy area, and the access status of the area is assessed by appropriate public and private transport. Most of those in the area came from neighboring areas and fewer people from the north and west. The results of this study indicate that planning and designing the built environment has a great role in the development of walking because in the northern part of the area, due to the variety and flexibility of the activities and activities compared to the middle and south sections, the population density is higher and pedestrians are more likely to be affected. More traffic in that area, and more attention to the structure and body of the environment, in addition to limiting the accessibility of cars, to increase the walking ability and vitality of the environment.