ارزیابی و رتبه‌بندی توزیع خدمات شهری در سکونتگاه‌های غیررسمی مطالعه موردی: کلان‌شهر تبریز

سکونتگاه‌های غیررسمی الگوی سکونتی ویژه‌ای می‌باشد که بخش قابل‌توجهی از مردم و عمدتاً کم‌درآمد را در خود جای‌داده است. ازآنجایی‌که اساس توزیع عادلانه خدمات شهری قابلیت دستیابی همه اقشار به این خدمات می‌باشد ارائه خدمات شهری مناسب جهت ساماندهی سکونتگاه‌های غیررسمی و برخورداری مناسب ساکنان شهرها از این خدمات از موضوعات مهم در برنامه‌ریزی شهرها محسوب می‌شود. به دلیل اینکه کلان‌شهر تبریز به‌صورت سیستم و مناطق و نواحی یکپارچه است عدم توجه به بعضی نواحی می‌تواند مشکلاتی برای کل شهر ایجاد کند. شناخت محلات سکونتگاه‌های غیررسمی در نواحی کلان‌شهر تبریز ازنظر میزان برخورداری از کاربری‌های خدمات شهری و رتبه‌بندی آن‌ها در ارتباط با شاخص‌های مختلف موجود در پژوهش زیر و ارائه برنامه‌ای جهت ساماندهی و خدمات‌رسانی مطلوب این محلات از اهداف پژوهش بوده است. روش تحقیق پژوهش حاضر، توصیفی تحلیلی است و ابزار گردآوری اطلاعات با استفاده از منابع موجود و داده‌های طرح تفصیلی و ارزیابی توزیع خدمات با استفاده از مدل vikor بوده است. نتایج تحقیق حاکی از این است که سکونتگاه‌های غیررسمی نزدیک به مناطق مرفه و برخوردار از وضعیت اقتصادی و اجتماعی بهتر، از خدمات و کاربری‌های مطلوب‌تری برخوردار است.