ارزیابی حکمروایی خوب در پایداری محله‌های شهری پیرانشهر

در پژوهش حاضر، سعی بر آن است به این سوال که آیا حکمروایی شهری توانسته است در شکل‌گیری، توسعه و پایداری محله‌های مسکونی تاثیر داشته باشد؟ پاسخی از دیدِ برنامه‌ریزی شهری با توجه به رویکرد پایداری محلات شهری داده شود. بنابراین، هدف کلی پژوهش بررسی عملکرد حکمروایی شهری در ارتباط با شکل‌گیری محله‌های مسکونی پایدار شهری و علل ناکارآمدی برخی از آن‌ها درزمینهمدیریت یکپارچه شهری و توانمند آن است. روش پژوهش، برحسب هدف کاربردی و ازلحاظ ماهیت، توصیفی تحلیلی بوده و روش جمع‌آوری داده‌ها به‌صورت اسنادی و پیمایشی (با استفاده از تکنیک پرسشنامه) می‌باشد. جامعه آماری، شهروندان ساکن شهر پیرانشهر می‌باشند (70222 نفر که با استفاده از فرمول کوکران، جامعه نمونه به تعداد 382 نفر تعیین شد و داده‌ها به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده جمع‌آوری گردید که جهت تجزیه‌وتحلیل داده‌های به‌دست‌آمده، از نرم‌افزارهای آماری lisrel و spss و مدل تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی و آزمون رگرسیونی استفاده‌شده است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد علاوه بر اینکه شاخص‌های به‌کاررفته در پژوهش، تاثیر معناداری بر پایداری محیطی محلات شهری دارد، اعتقاد شهروندان نیز به اینکه آن‌ها بر تصمیم‌گیری‌ها موثر بوده و مدیریت شهری خواهان مشارکتشان در حکمروایی شهری است، اثر مثبت و قوی بر توسعه پایدار محلات دارد، به‌گونه‌ای که عدم حضور مردم در مدیریت شهری بر پایداری محلات شهر تاثیرگذار بوده و شاخص‌های پایداری از مطلوبیت لازم برخوردار نبوده‌اند. همچنین نتایج آزمون کروسکال والیس بیانگر آن است که ازلحاظ پایداری محله‌ای، محله فرهنگیان با میزان 255.18 در رتبه اول قرار دارد.