سنجش شاخص‌های توسعه پایدار در جهت شکل‌گیری توسعه پایدار محله‌ای در شهر مهاباد

ناکامی‌ها در دستیابی به اهداف توسعه پایدار در توسعه‌های شهری در دهه‌های اخیر موجب تغییر رویکرد برنامه­ریزان به سطح محلی گردیده است و اطلاع از وضعیت پایداری محلات گونه‌های بافت شهری می‌تواند نقشی موثر در برنامه­ریزی­ها و جهت‌گیری‌های توسعه پایداری داشته باشد لذا این پژوهش به شیوه توصیفی تحلیلی با هدف تحلیل وضعیت شاخص‌های توسعه پایدار و پایداری محلات واقع در بافت‌های گوناگون شهر مهاباد از حیث چهار نوع بافت قدیمی، میانی، بافت جدید و اسکان غیررسمی بر مبنای 5 شاخص اصلی (کالبدی، اجتماعی فرهنگی، اقتصادی، خدماتی و زیست‌محیطی) و 44 شاخص فرعی مستخرج، صورت گرفته که شاخص‌های اصلی به‌عنوان متغیر اصلی و پایداری محلات به‌عنوان متغیر وابسته در نظر گرفته‌شده و آزمون پیرسون و تحلیل واریانس داده‌های بی مقیاس در محیط spss و excel نشان می‌دهد که بین سه شاخص اقتصادی، کالبدی و خدماتی، با شاخص تلفیقی همبستگی و رابطه معنی‌دار وجود داشته و همچنین تحلیل مسیر در نرم‌افزار amos حاکی از ارتباط و تاثیر مستقیم و غیرمستقیم سه متغیر اصلی (شاخص‌های خدماتی، اقتصادی، کالبدی) بر روی متغیر وابسته پایداری محلات بوده است سپس بر اساس مدل موریس محلات موردمطالعه رتبه‌بندی شده و نتایج مشخص می‌سازد رتبه محلات شکل‌گرفته در بافت میانی و قدیمی به دلیل نزدیکی به مرکز شهر و برخورداری بهتر، مطلوب‌تر و رتبه محلات جدید و اسکان غیررسمی که در دهه‌های اخیر توسعه‌یافته‌اند در رتبه‌های پایین‌تری از لحاظ مقایسه قرارگرفته‌اند.