تحلیل رابطه بین قابلیت پیاده روی و پایداری اجتماعی موردمطالعه: شهر سبزوار

امروزه یکی از دغدغه های برنامه ریزان شهری، رسیدن به پایداری شهری و از آن جمله پایداری اجتماعی است. از نظر نوشهرگرایان، یکی از مهم‌ترین عوامل کالبدی فضایی موثر بر پایداری اجتماعی، قابلیت پیاده روی می‌باشد که بیانگر پتانسیل محیط مصنوع در تسهیل پیاده روی است. از نظر پیروان این رویکرد شهرسازی، قابلیت پیاده روی می‌تواند به ایجاد جامعه ای سالم و پایدار کمک کند. با توجه به اهمیت بحث، در این نوشتار، تلاش شده که با انجام یک پژوهش پیمایشی، رابطه بین قابلیت پیاده روی و مولفه‌های پایداری اجتماعی در شهر سبزوار موردبررسی و تحلیل قرار گیرد. حجم نمونه 400 نفر تعیین‌شده و سهم هر محله از حجم نمونه به‌تناسب سهم جمعیتی آن در کل شهر محاسبه‌شده است. روش نمونه گیری در این تحقیق، به‌صورت تصادفی ساده بوده و جهت تحلیل، از آزمون همبستگی پیرسون استفاده‌شده است. نتایج تحقیق نشان دهنده رابطه مثبت قابلیت پیاده روی با متغیرهای تعلق مکانی، رضایت سکونتی و عدالت در دسترسی به خدمات است؛ اما این متغیر با دو بعد دیگر پایداری اجتماعی یعنی احساس امنیت و سرمایه اجتماعی رابطه معنادار ندارد. درمجموع، یافته‌های پژوهش، رابطه معنادار بین قابلیت پیاده‌روی و پایداری اجتماعی را تائید می‌کند؛ بنابراین می‌توان گفت، افزایش قابلیت پیاده روی محلات شهری می‌تواند به پایداری اجتماعی کمک کند.

An analysis of the relationship between walkability and social sustainability: A case study of the city of Sabzavar

Nowadays, one of the concerns of urban planning is achieving urban sustainability in all dimensions, including social sustainability. According to the New Urbanism approach, a very important physicalspatial factor affecting social sustainability is the walkability. According to the followers of this approach, walkability can help to create a healthy and sustainable community. This paper has investigated the relationship between the walkability and the components of social sustainability in the city of Sabzevar by a survey research. The sample size is 400 people selected randomly and according to the population share of each neighborhood of the total population of the city. Pearson correlation was used to analyze the relationship between the independent and dependent variables. The results of the research show the positive effect of walkability on place attachment, residential satisfaction and social equity in access to services, but walkability does not have a significant effect on the sense of security and social capital. In general, there is a significant relationship between walkability and social sustainability in neighborhoods. Therefore, it can be said that increasing the walkability in urban areas can help social stability.