طراحی مدل توسعه منابع انسانی صنعت گردشگری اصفهان مبتنی بر فرآیند مدیریت دانش

هدف از پژوهش حاضر طراحی مدل توسعه منابع انسانی صنعت گردشگری استان اصفهان مبتنی بر فرآیند مدیریت دانش است. جامعه آماری را خبرگان صنعت گردشگری استان اصفهان تشکیل می دهند که با روش هدفمند وابسته به ملاک انتخاب شدند و از طریق پرسشنامه از آن‌ها نظرخواهی به عمل آمد و داده ها با استفاده از روش مدل‌سازی ساختاری تفسیری و ماتریس اهمیت –عملکرد مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. مدل استخراج‌شده شامل 9 شاخص است که مطابق با فرآیند مدیریت دانش در 4 بُعد ایجاد دانش، حفظ و نگهداری دانش، تبدیل و انتقال دانش و به‌کارگیری دانش و در 5 سطح قرار گرفتند و روابط بین آن‌ها مشخص گردید. نتایج نشان داد در پایین ترین سطح شاخص های «طراحی مدل شایستگی های مشاغل صنعت گردشگری» و «طراحی نظام اطلاعات منابع انسانی» بیشترین تاثیر را بر دیگر شاخص ها دارند و در واقع مهم‌ترین شاخص های توسعه منابع انسانی صنعت گردشگری استان اصفهان محسوب می شوند و در بالاترین سطح شاخص «تعریف و اعطای جوایز تعالی مدیریت منابع انسانی صنعت گردشگری» قرار گرفت که دارای بیشترین وابستگی بود. همچنین نتایج ماتریس اهمیت عملکرد شاخص های توسعه منابع انسانی نشان داد که همه 9 شاخص شناسایی‌شده در منطقه کانون توجه یا حیطه ضعف قرار گرفتند که نشان می‌دهد باید بیشتر مورد توجه قرار گیرند.

Designing the Human Resource Development Model for Isfahan Tourism Industry on the Basis of Knowledge Management Process

The purpose of this study is to design a model for human resource development in the tourism industry of Isfahan province based on the knowledge management process. The statistical population consists of experts in the tourism industry of Isfahan province selected by the purposeful criterionbased method, who were surveyed through a questionnaire. The data were analyzed through interpretive structural modeling and importanceperformance matrix. The designed model includes 9 indicators which, according to the knowledge management process, are classified in 4 dimensions including knowledge creation, knowledge retention, knowledge transfer and distribution, and application of knowledge, and were placed in 5 levels and their relationships were identified. The results showed that at the lowest level, the indicators of designing the model of occupational competencies of tourism industry and designing human resource information system impose the greatest impact on other indicators. In fact, they are the most important indicators of human resource development of tourism industry in Isfahan province. The indicator of “defining and presentation of excellence awards for human resource management of tourism industry occupied the highest level with the most dependence. Furthermore, the results of the importanceperformance matrix of human resource development indicators showed that all 9 identified indicators were in the area of focus or weakness, which indicates that more attention should be paid.