نقش قابلیت‌های فرایندی مدیریت دانش در توانمندسازی ساختاری منابع انسانی (مورد مطالعه، دانشگاه علامه طباطبائی)

امروزه اهمیت نیروی انسانی به عنوان برجسته ترین عامل مزیت رقابتی، بر کسی پوشیده نیست. از سوی دیگر، تغییر ماهیت فعالیتهای سازمانها به کارهای دانشی موجب اهمیت یافتن روزافزون کاربرد مدیریت دانش در سازمانها شده است. از این رو سازمانهای موفق به شکل مستمری میزان تولید، نشر، تبادل و به کارگیری دانش در بین کارکنان خود را به وسیله روشهای مختلف، اندازه‌گیری و مورد ازریابی قرار می‌دهند تا از این طریق بتوانند راه کارهای نیل به اهداف سازمانی را کسب کنند.اغلب پژوهشهای پیشین در این حوزه، قابلیت‌های ساختاری مدیریت دانش را مدنظر قرار داده و به قابلیت‌های فرایندی مدیریت دانش کمتر توجه شده است. در این پژوهش بررسی تاثیر قابلیت‌های فرایندی مدیریت دانش بر توانمندسازی ساختاری منابع انسانی مدنظر است. داده های این پژوهش از طریق پرسشنامه فرستاده شده برای 78 نفر از استادان و کارکناندانشگاه علامه طباطبائی جمع آوری شده است. تحلیل داده ها نیز با استفاده از روش الگوسازی معادلات ساختاری مبتنی بر حداقل مربعات جزئی (pls) انجام شده است. از دیگر نوآوریهای پژوهش می توان به نوآوری روشی و استفاده از روش pls اشاره کرد که نسبت به دیگر روشهای الگوسازی معادلات ساختاری مبتنی بر کوواریانس به داده های کمتری نیاز دارد و با داده های غیر نرمال نیز قابل اجرا است. نتایج پژوهش حاکی از تاثیر مثبت و معنادار مدیریت دانش بر توانمندسازی منابع انسانی است.در این میان، کاربرد دانش بیش از دیگر قابلیت‌ها، توانمندسازی ساختاری منابع انسانی را تحت تاثیر قرار می دهد. در نهایت، پیشنهادهایی برای مدیران و پژوهشهای آینده پژوهشگران ارائه شده است.