monitoring discourse in translation: analysis of the qur’anic elaborative discourse marker “wa” in parallel corpora

Discourse is monitored through the employment of discourse markers in the process of human communication. the present article investigated two translations of the most frequent, complex, and ambiguous qur’anic discourse marker wa into the persian language. two theories of coherence and translation spotting shaped the foundation of this research. two persian translations were selected based on purposive sampling. the analysis of the persian parallel corpora revealed that the translation of this elaborative discourse marker was performed innovatively and dynamically by resorting to four categories of contrastive, elaborative, temporal, and inferential discourse markers and their various combinations. the creative, flexible, and dynamic approach observed in the analysis of the parallel corpora indicated that translation is complex pragmatic, culture-based, and discourse-oriented phenomenon. it is a dynamic discourse construction system underpinned by the invocation of different theoretical perspectives in discourse and the pragmatic enrichment of linguistic elements between languages, cultures, and discourses. as these creative and flexible approaches applied by translators are not put into practice in the areas of lexicography, curriculum development, and other areas of translation education, researchers, teachers, and other authorities are recommended to revise their approaches based on research findings and the relevant implications arising from parallel data analyses.

مدیریت گفتمان در ترجمه: تحلیلی بر ترجمة گفتمان نمای تفصیلی قرانی «و» در پیکره های موازی

مدیریت گفتمان با به‌کارگیری گفتمان‌نماها در فرایند تعاملات انسانی انجام می‌گیرد. پژوهش حاضر به بررسی ترجمة پرکاربردترین، پیچیده‌ترین و مبهم‌ترین گفتمان‌نمای قرآنی «و» به زبان فارسی پرداخت. دو نظریه‌ انسجام در گفتمان و تحلیل معادل‌های ترجمه مبانی نظری این پژوهش را تشکیل دادند. دو ترجمه فارسی بر اساس نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. تحلیل پیکره‌های موازی در زبان فارسی نشان داد که ترجمة این گفتمان‌نمای تفصیلی به‌شکلی خلاقانه و پویا با استفاده از چهار مقوله گفتمان‌نماهای تقابلی، تفصیلی، توالی و استنباطی و ترکیب‌های مختلف آن‌ها انجام شده‌است. این رویکرد خلاق، انعطاف‌پذیر و پویا در تحلیل پیکره‌های موازی نشان داد که ترجمه یک پدیده پیچیده کاربردشناختی، فرهنگ-بنیان و گفتمان-محور است. ترجمه نظام آفرینش گفتمانی پویاست که با استفاده از رویکردهای نظری مختلف در تحلیل گفتمان و کاربردشناسی انجام می‌شود که در چارچوب آن مترجم به غنی‌سازی واژه‌ها و پاره‌گفته‌های بین زبان‌ها، فرهنگ‌ها و گفتمان‌ها اقدام می‌کند. به سبب اینکه این رویکردهای خلاق و انعطاف‌پذیر در حوزه‌های فرهنگ‌نگاری، برنامه‌ریزی آموزشی و دیگر حوزه‌های آموزش و پژوهش ترجمه استفاده نشده‌اند، به پژوهشگران، مدرسان و دیگر مسئولان پیشنهاد می‌شود تا به بازنگری رویکردهای خود بر اساس یافته‌های پژوهشی اقدام نموده و کاربردهای برآمده از داده‌های موازی را مورد تجدید نظر قرار دهند.