the aesthetics of trauma in fadia faqir’s the cry of the dove

Since the last decades of the 20th century, trauma theory has gained academic status for analyzing literary representations of various forms of violence, oppression, and social upheavals. drawing upon the freudian model of trauma and more recent categorizations of post-traumatic stress disorder, this paper aims to study fadia faqir’s third novel, the cry of the dove. the author, who writes about and from diaspora, leads her young muslim female character to fight for her identity in a western country. the paper analyzes the literary strategies and narrative techniques in this feminist trauma narrative to indicate how the author has tried to represent what is originally marked by voicelessness. in order to imitate the forms and symptoms of the impact of trauma, the novel’s narrative style features fragmentation, non- linearity, repetition, poetic prose, and stream of consciousness. this paper proves that the interplay of these techniques helps the reader understand the evasive nature of traumatic experience and engage her or him emotionally with the narrator’s story. cathy caruth, anne whitehead, and laurie vickroy are among the main theoreticians of the research.

زیباشناختی تروما در رمان آوای فاخته اثر فدیا فقیر

از اواخر دهه‌های قرن بیستم، نظریة تروما وجهة آکادمیکی برای تحلیل نمودهای ادبی فرم‌های گوناگون خشونت، سرکوب و دگرگونی‌های اجتماعی به دست آورده‌است. این مقاله می‌کوشد تا بر مبنای دیدگاه فروید از تروما و بیشتر ساماندهی‌های اخیرِ ناهنجاری اضطراب پستترمایی، سومین رمان فدیا فقیر، آوای فاخته را بررسی کند. این نویسنده، که دربارة دایسپورا و از دایسپورا می‌نویسد، شخصیت زن جوان مسلمانش را به مبارزه برای هویتش در کشوری غربی هدایت می­کند. این مقاله، راهبردهای ادبی و تکنیک ­های روایی در این روایت ترومایی فمینیستی را تحلیل می ­نماید تا نشان دهد چگونه نویسنده کوشیده آن‌چه را که اصالتاً با بی­صدایی نشان‌دار شده، بازنمایی کند. به منظور تقلید از فرم‌ها و نشانه ­های تأثیر تروما، سبک روایی رمان ویژگی‌های ازهم گسیختگی، غیرِ خطی، تکرار، نثر شعرگونه و جریان سیال ذهن را نمایان می­ کند. این پژوهش نشان می‌دهد که تأثیر متقابل این تکنیک­ ها به خواننده در درک ماهیت گریزانِ تجربۀ تروماتیک کمک کرده و او را از جنبة عاطفی با داستان روای درگیر می­ نماید. کتی کاروث، آنه وایت هد و لوری ویکروی در میانِ نظریه­ پردازان اصلی این پژوهش هستند.