teacher individual self-efficacy and collective efficacy as predictors of teacher work engagement: the case of iranian english teachers

As a result of the role of teachers’ psychological factors in affecting their performance,there has been an ever-increasing interest in the significance of teachers' constructs ininfluencing their effectiveness and work engagement. as an attempt to shed more lighton the relationships between teacher psychological factors in english as a foreignlanguage (efl) context, the objective of this research was to probe the role of teachers’self-efficacy and their collective efficacy as the predictors of work engagement foriranian efl instructors. to this end, a sample of 168 english teachers completed theself-report scales of the constructs under investigation. structural equation modelingwas adopted to evaluate the causal relationships among the variables. the findingsrevealed that teachers’ sense of efficacy explained 23.7% of the work engagementvariance whereas teacher collective efficacy accounted for 10.5% of the variance in workengagement. it was revealed that, although each variable had a unique contribution towork engagement, teachers’ individual self-efficacy was a more powerful predictor ofwork engagement than their collective efficacy. based on the findings, importantimplications can be provided for efl teacher education programs.

خود-کارآمدی فردی و کارآمدی گروهی معلم به عنوان پیش‌بینی‌کننده‌های تعهد شغلی معلم: بررسی موردی معلمان زبان انگلیسی ایرانی

در نتیجة نقش عوامل روان‌شناختی تأثیرگذار بر عملکرد معلمان، تمایل روزافزونی به اهمیت ساختارهای تأثیرگذار بر کارآمدی و تعهد شغلی معلمان به وجود آمده‌‌است. برای روشن‌تر ساختن روابط میان عوامل روان‌شناختیِ معلم در بافت انگلیسی به عنوان زبان خارجی، هدف این پژوهش، واکاوی نقش خودکارآمدی و کارآمدی گروهی معلمان به عنوان پیش‌بینی‌کننده‌های تعهد شغلی در میان مدرسان زبان انگلیسی ایرانی بود. به این منظور، نمونه‌ای از 168 معلم انگلیسی، مقیاس‌های خودگزارشی ساختارهای مورد بررسی را تکمیل نمودند. مدل معادلات ساختاری برای اندازه‌گیری روابط معمولی میان متغیرها به کار گرفته شد. یافته‌ها نشان داد که حس خودکارآمدی معلمان 7/23 درصد واریانس تعهد شغلی را تبیین کرد، در حالی که کارآمدی گروهی معلمان 5/10 درصد واریانس تعهد شغلی را توجیه نمود. همچنین معلوم شد که اگر چه هر متغیر سهم منحصربه‌فردی در تعهد شغلی داشت، خودکارآمدی فردی معلمان پیش‌بینی‌‌کنندة قوی‌تری برای تعهد شغلی در مقایسه با کارآمدی جمعی‌ آن‌ها بود. بر مبنای یافته‌ها، می‌توان کاربردهای مهمی برای برنامه‌های آموزشی معلمان انگلیسی به عنوان زبان خارجی ارائه نمود.