Iranian Efl Teachers’ Beliefs and Practices Regarding Written Corrective Feedback With A Focus on Teaching Experience

The purpose of this study was to find the iranian less and more experienced efl teachers’ beliefs in marking students’ errors in writing, their preferred types of written corrective feedback, the most useful kind of teachers’ written error correction feedback, and the differences between what they believe and what they actually do in giving feedback. the study was done by the cooperation of 120 available university teachers (53 less experienced and 67 more experienced) teaching writing to efl learners at different universities in iran. a written feedback questionnaire was employed in this descriptive survey in which both quantitative (closed-ended questions and paper investigation) and qualitative (open-ended questions) ways of data collection were used. descriptive statistics including frequency and percentage were estimated in the quantitative data analysis. the results revealed that in error marking and in finding the most useful kind of error correction, less and more experienced teachers had different preferences; and for pointing out the errors, they also had different ideas. the reviewing of the openended questions for the qualitative data showed no belief discrepancies in teachers’ responses to the closedended items and openended questions of the questionnaire. however, the investigation of teachers’ error correction on learners’ actual papers indicated that both groups’ beliefs were different from their actual paper correction. the implications of the study are for teachers, policymakers, and decision-makers in educational settings.

باورها و شیوه‌های مدرسان ایرانی زبان انگلیسی به‌عنوان زبان خارجی در مورد بازخورد اصلاحی نوشتاری با تمرکز بر تجربۀ آموزشی

این پژوهش با هدف پی بردن به باور مدرسان ایرانیِ زبان انگلیسی با تجربۀ کم و زیاد در تصحیح خطاهای نوشتاری زبان‌آموزان، انواع بازخورد اصلاحی نوشتاری ترجیحی‌‌شان، مفیدترین نوع بازخورد اصلاحیِ خطاهای نوشتاری و نیز تفاوت بین آنچه که بدان باور دارند و آنچه که عملاً انجام می‌دهند به اجرا درآمد. صدوبیست مدرس زبان انگلیسی در دسترس، متشکل از 53 نفر با تجربۀ کمتر و 67 نفر با تجربۀ بیشتر که در دانشگاه‌های مختلف ایران درس نگارش تدریس می‌کردند، در این پژوهش شرکت نمودند. در این مطالعۀ توصیفی از روش‌های جمع‌آوری اطلاعات به‌صورت کمّی (سوال‌های بسته و بررسی نوشتار) وکیفی (سوال‌های باز) در پرسش‌نامۀ بازخورد نوشتاری استفاده گردید. برای تحلیل اطلاعات کمّی، از آمار توصیفی، شامل فراوانی و درصد استفاده شد. نتایج نشان داد که مدرسان باتجربه وکم‌تجربه در اصلاح خطاها و یافتن مفیدترین نوع اصلاح خطا و همچنین برای اشاره به اشتباهات، الویت‌ها و نظرات متفاوتی دارند. درمورد داده‌های کیفی، در بررسی سوال‌های باز هیچ تفاوتی در باور معلمان در پاسخ‌گویی به سوال‌های باز و بستۀ پرسش‌نامه مشاهده نشد. با وجود این، بررسی تصحیح نوشتار واقعی زبان‌آموزان توسط مدرسان نشان داد که باور هر دو گروه باتجربه و کم‌تجربه با شیوۀ واقعی که در تصحیح به‌کار می‌گیرند متفاوت است. این پژوهش کاربردهای آموزشی برای معلمان، سیاست‌گذاران و تصمیم‌گیرندگان آموزشی دارد.