Types and Functions of Linguistic Taboos in Iranian Movies

The present study explored the linguistic taboos in the iranian cinema. twenty iranian movies in a period of twenty years—1998 to 2018—comprised the main corpus of this study. the descriptive method was used in this sociolinguistic study to describe the conditions in the iranian movies. to answer the research questions and analyze the data obtained on the types of taboo words, the framework provided by andersson and trudgill (1990) was first modified slightly and then applied to this research. all the three types of categories presented by andersson and trudgill, i.e., sex and bodily functions, sanctity, and animals with the absence of sex type were used in this research. besides, the traces of five other types of death, morality, physical/mental problems, relatives, and unpleasant concepts were also found in the iranian cinema. moreover, in order to study the functions of the taboo words, a revised classification developed by wardhaugh (2006) was utilized. based on thei findings, among the components of wardhaugh’s classification, attention and provocation were observed in the iranian cinema as well. a total number of 1262 taboos were detected in the data collected for this research. according to the findings, unpleasant concepts with the frequency of 49.45% proved to be the most commonly uttered type of taboo terms. regarding the function of taboos, providing catharsis, with a frequency of 48.73%, was placed in the first rank. the findings lent us a helping hand in better understanding the spoken aspects in the informal usage of persian; they also revealed the explicit and implicit reflections of emotions indialogical contexts.

انواع و کارکرد دُشواژه‌ در سینمای معاصر ایران

پژوهش حاضر به بررسی دُشواژه‌ها در سینمای معاصر ایران پرداخته است. هدف این تحقیق تعیین نوع و کارکرد دُشواژه‌های موجود در پیکرۀ این تحقیق شامل 20 فیلم سینماییِ متعلق به بازۀ زمانی سال‌های 1376 تا 1396 است. مقالۀ حاضر با رو یکرد زبان‌شناسی اجتماعی و با بهره‌گیری از روش توصیفی، فیلم‌های سینمایی موردنظر را بررسی می‌نماید. جهت پاسخ به پرسش‌های پژوهش و تحلیل اطلاعات مربوط به انواع دُشواژه‌، طبقه‌بندی  اندرسون و ترادگیل (1990) با اندکی اصلاح مورد استفاده قرار‌گرفت و همۀ سه نوع دُشواژۀ معرفی‌شده در طبقه‌بندی اندرسون و ترادگیل، شامل اعمال جنسی و کارکردهای جسمی بدن، مقدسات و نام حیوانات، به استثنای مسائل جنسی در این تحقیق به کار گرفته شد. علاوه بر سه نوع ذکرشده،  5 نوع دیگر شامل مرگ، اخلاقیات، مشکلات جسمی و ذهنی، خویشاوندان و مفاهیم ناخوشایند نیز در سینمای ایران مشاهده شد. همچنین در راستای مطالعۀ کارکرد دُشواژه‌ها، دسته‌بندی اصلاح‌شدۀ وارداف (2006) به کار گرفته‌ شد. براساس یافته‌ها، از میان کارکرد‌های موجود در طبقه‌بندی وارداف، جلب توجه و فتنه‌انگیری در سینمای معاصر ایران مشاهده گردید. در مجموع، در این پژوهش 1262 دُشواژه جمع‌آوری شد که از این میان، «مفاهیم ناخوشایند» با 45/49 درصد بیشترین میزان تکرار و از نظر کارکرد، «تخلیۀ روانی» با 73/48 درصد بیشترین فراوانی را دارا بودند. نتایج حاصل از این پژوهش ضمن آشکار ساختن بازتاب صریح و ضمنی احساسات در بافت تعاملی، ما را در شناخت هرچه بهتر جنبه‌های گفتاریِ فارسی محاوره یاری می‌رساند.