Ideal L2 Self, Ought-To L2 Self, and Efl Learners’ L2 Functional Use

Despite the well-established importance and effectiveness of pragmatic instruction in expediting esl and efl learners’ pragmatic development as frequently corroborated by many scholars, the cognitive and psychological dimensions of learners in pragmatic learning and the way those might impact their pragmatic learning has so far received insufficient attention.  therefore, the present study has made every possible effort to delve into the possible impact of ideal l2 self, and ought-to l2 self on efl learners’ l2 functional use. fifty-two iranian english students took part in this research project. first, the two questionnaires (i.e. ideal l2 self and ought-to l2 self) adopted from dörnyei and taguchi (2010) were distributed among the participants. moreover, the participants went through a sixweek instructional period and received pragmatic instruction at the end of their regular class hour for thirty minutes. finally, all the participants were required to complete two discourse completion tests containing eight scenarios borrowed from both schauer’s (2009), and jalilifar’s (2009) as pre-test and post-test. this would enable the researchers to assess the participants’ pre and postin-structional pragmatic knowledge. descriptive statistics and independent samples ttests were run to analyze the data. the findings indicate that high ideal l2 self group significantly out-performed the high ought-to l2 self group with regard to their pragmatic performances on discourse completion tests. the study further implies that factors such as the individuals’ ideal l2 self can be regarded as determining and pivotal when it comes to the amount of learning that takes place in learners with either high ideal l2 self or those with high oughtto l2 self.

تجسم خودِ ایدهآل، خودبایدهای یادگیری زبان دوم و کاربرد نقش های زبانی در فراگیران زبان انگلیسی به‌عنوان زبان خارجی

علی‌رغم تاکید بسیاری از پژوهشگران بر اهمیت و اثربخشی آموزش منظورشناسی در سرعت بخشیدن به توسعۀ کاربرد زبان در فراگیران زبان انگلیسی به‌عنوان زبان دوم و زبان بیگانه، ابعاد شناختی و روان‌شناختی یادگیری منظورشناسی و چگونگی تأثیر آن بر یادگیری کاربرد زبان تاکنون مورد توجه کافی قرار نگرفته است. بنابراین، در مطالعۀ حاضر تلاش شده است تأثیر احتمالی تجسم خودِ ایده‌آل و خودبایدهای زبان دوم بر کاربرد نقش های زبانی بیگانه بررسی شود. به این منظور 52 فراگیر ایرانیِ زبان انگلیسی در این تحقیق شرکت کردند و در گام نخست، به دو پرسشنامۀ اقتباسی از دورنیِی و تاگوچی (2010) درمورد تجسم خودِ ایده‌آل و خودبایدهای یادگیری زبان دوم پاسخ دادند. همچنین، شرکت‌کنندگان به مدت شش هفته در 30 دقیقۀ پایانیِ کلاس خود، آموزش منظورشناسی دریافت کردند. همۀ شرکت‌کنندگان در پیش‌آزمون و پس‌آزمونِ هشت سناریوییِ شووِر (2009) و جلیلی‌فر (2009) شرکت کردند. با این کار پژوهشگران توانستند دانش منظور‌شناسی زبان‌آموزان را قبل و بعد از دریافت آموزش منظورشناسی مورد ارزیابی قرار دهند. به‌منظور تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی و آزمون تیِ نمونه‌های مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد پس از آموزش منظورشناسی، عملکرد گروه زبان‌آموزانی که تجسم خودِ ایده‌آل بالاتری داشتند، در انجام آزمون‌های منظورشناختی، بهتر از گروهی بود که خودبایدهای بالاتری داشتند. یافته‌های این مطالعه همچنین حاکی از آن است که عواملی مانند تجسم خودِ ایده‌آل نقشی تعیین‌کننده و محوری در میزان یادگیریِ فراگیرانی دارد که دارای تجسم خودِ ایده‌آل یا خودبایدهای یادگیری زبان دوم بالا هستند.