The Impact of L1/L2-Based Explicit Output Task Instruction on Iranian Efl Learners’ Semantic Prosody Learning

Most of the studies on semantic prosody have mainly focused on the recognition of positive, negative, or neutral load of the meaning inferred from the node and its cooccurrences from corpus-based perspectives. however, this study aimed at delving into the teaching and learning aspect of semantic prosodies within the classroom setting. to this end, 76 iranian undergraduate university students majoring in english translation were randomly selected. receptive semantic prosody test (rspt) was administered as a pretest to assess the students’ initial knowledge of the semantic prosodies. then, the students were assigned to three groups: two experimental (l1-based and l2-based) and one control group. the experimental groups went through a sevenweek instructional period and received explicit output task instruction on semantic prosodies for 30 minutes at the end of their regular class hour, while the control group was exposed to the same output tasks to complete based on the presented contextual clues only, and no such explicit instruction was provided to them. finally, rspt was administered again to see how effective the output task instruction had been with regard to the semantic prosody learning. the comparison of the two approaches to learning semantic prosody demonstrated that l1-based instruction was more effective, and efl learners were generally more receptive to l1based output task instruction. the study further implies that both l2 teachers and learners can ill afford to turn a blind eye to the important and undeniable role l1 use plays in learning l2 vocabularies in general and semantic prosodies in particular.

تاثیر آموزش صریح فعالیت خروجی زبان اول/زبان دوممحور بر یادگیری عروض معنایی زبان آموزان ایرانی

بیشتر مطالعات انجام شده در زمینه عروض معنایی عمدتاً به تشخیص بار مثبت ، منفی یا خنثی معنای استنباط شده از گره و وقوع همزمان آن از منظر پیکره ای پرداخته اند. لذا، این مطالعه با هدف بررسی جنبه های آموزش و یادگیری عروض معنایی در محیط کلاس صورت گرفته است. برای این منظور ، 76 دانشجوی دانشگاهی ایرانی مقطع کارشناسی رشته مترجمی زبان انگلیسی به طور تصادفی انتخاب شدند. آزمون عروض معنایی دریافتی (RSPT) به عنوان پیش آزمون برای ارزیابی دانش اولیه زبان آموزان در مورد عروض معنایی انجام شد. سپس، آنها به سه گروه: دو گروه آزمایشی (زبان اولمحور و زبان دوممحور) و یک گروه گواه  تقسیم شدند. گروه های آزمایشی یک دوره آموزشی هفت هفته ای را طی کردند و در پایان وقت عادی کلاس خود به مدت 30 دقیقه آموزش صریح فعالیت خروجی بر روی عروض معنایی را دریافت کردند در حالی که گروه گواه همان فعالیت های خروجی را صرفا براساس سرنخ های متنی ارائه شده تکمیل کرده و هیچ آموزش صریحی دریافت نکردند. سرانجام، آزمون عروض معنایی دریافتی مجدداً اجرا شد تا مشخص شود که آموزش صریح فعالیت خروجی با در نظر گرفتن یادگیری عروض معنایی چقدر مؤثر بوده است. مقایسه دو روش یادگیری عروض معنایی نشان داد که آموزش زبان اولمحور مؤثرتر بوده و زبان آموزان به طور کلی نسبت به آموزش زبان اولمحور فعالیت خروجی پذیرا تر بودند. این مطالعه حاکی از این است که معلمان و زبان آموزان زبان دوم نمی توانند به راحتی از نقش مهم و غیرقابل انکار زبان اول در یادگیری واژگان زبان دوم به طور اعم  و یادگیری عروض معنایی به طور اخص چشم پوشی کنند.