بررسی کمی و کیفی آبخوان باغملک با استفاده از روش تحلیل‌‌ آماری، روش‌های هیدروشیمیایی و gis

بسیاری از آبخوان‌ها در نقاط مختلف کشور با کاهش ذخیره مواجه هستند. این کاهش حجم ذخیره به علت افزایش تقاضای آب و افزایش تعداد چاه های بهره برداری است. کاهش بارش و ریزش نامناسب مکانی و زمانی نیز از دیگر عوامل تغییر در حجم آبخوان است. آبخوان آبرفتی باغملک با مساحت 49.34 کیلومتر‌مربع یکی از آبخوان‌های مهم استان خوزستان است که آب موردنیاز برای کشاورزی و دیگر فعالیت‌ها را در منطقه تامین می‌کند. در این پژوهش وضعیت آبخوان آبرفتی باغملک ازلحاظ کمی و کیفی در طول دوره ده‌ساله (1396-1386) با استفاده از روش‌‌های آماری و زمین‌آمار مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت بررسی تغییرات بارش و تاثیر آن بر آب زیرزمینی در طول دوره آماری از روش spi استفاده گردید. هیدروگراف معرف دشت، نقشه سطح آب زیرزمینی و نقشه افت‌وخیز برای دوره ده‌ساله ترسیم گردید. نتایج نشان داد که میزان افت آب زیرزمینی در طول دوره مذکور برابر با 13.79 متر است، ولی بیشترین افت در بخش شرقی و مرکزی دشت در حدود 19 متر مشاهده شده‌ است. بررسی pca و hca برای داده‌های کیفی در بازه زمانی 1386-1396 نشان داد که چاه‌های موجود در منطقه سه گروه قرار می‌گیرند و هدایت الکتریکی با سولفات و کلسیم بیشترین همبستگی را دارد. همچنین تحلیل مولفه اصلی بیان می‌کند دو عامل اصلی در منطقه وجود دارد که عامل اول که 60.12 درصد تغییرات را شامل می‌شود و به ترتیب اهمیت عبارت‌اند از na، mg، cl، k، ca، so4، ec و عامل دوم که موجب 15.15 درصد تغییرات می‌شود فقط شامل hco3 است.

assessment of quality and quantity of baghmalek aquifer using statistical analysis hydrochemical method and gis

a large number of aquifers in different parts of the country are suffering from deduction of storage. this occurrence is due to proliferation demand for water, exploitation wells’ increase, reduction in precipitation and inappropriate spatial and temporal rainfall distribution. the alluvial baghmalek aquifer with 49.93 km2 is one of the promising groundwater storages in khuzestan, where supplies water for agriculture as well as other activities in the area. in this study quantity and quality aspects of the baghmalek aquifer was assessed for a period of ten years (1386 – 1396), using statistics and geostatistics methods. to assess rainfall amount changes and its effect on groundwater within the statistical period, standard precipitation index (spi) and was taken into account. the unit hydrograph, groundwater table map and water table rising and descending map were prepared. the results indicated that on average the water table drop was -13.79 m in ten years period, but the outstanding fall (19 m) observed in the east and central parts of the area around piezometers. the principal component analysis (pca) and hierarchical cluster analysis (hca) for qualitative data in the 2007-2017 period showed that the wells in the region are divided into three groups and electrical conductivity has the highest correlation with sulfate and calcium. also, the principal component analysis states that there are two main factors in the region, that the first factor includes 60.12% of the changes, and in order of importance are: ec, so4, ca, k, cl, mg, na, and the second factor that causes 15.15% of the changes, just includes hco3.