تخمین ضریب قابلیت انتقال آبخوان با استفاده از روش‌های درون‌یابی (مطالعه‌ی موردی: آبخوان دامنه- داران)

قابلیت انتقال آبخوان ازجمله پارامترهای مهم در بررسی و شبیه‌سازی وضعیت کمی و کیفی و چگونگی حرکت آب زیرزمینی در آبخوان‌ها می‌باشد. با توجه به کمبود اطلاعات موجود ناشی از محدود بودن تعداد آزمایش‌های پمپاژ و یا ابهام در صحت مقادیر اندازه‌گیری شده در برخی نقاط، برآورد قابلیت انتقال بر اساس اطلاعات موجود در شبیه‌سازی آبخوان ضروری است. در این تحقیق، مقادیر پارامتر قابلیت انتقال آبخوان دامنه-داران با استفاده از روش‌های مختلف درون‌یابی شامل روش‌های معکوس وزنی فاصله، کریجینگ، ترند و اسپلاین تعیین و نتایج مقایسه می‌شود. بررسی نتایج نشان‌ می‌دهد که انجام درون‌یابی با روش اسپلاین در حالت منظم دارای کم‌ترین دقت و با روش‌ کریجینگ عادی در حالت توان‌دار با 20.11 درصد خطای نسبی دارای بیش‌ترین دقت محاسباتی است. با این وجود، روش مذکور برای درون‌یابی در نواحی مرزی محدوده‌‌ مورد بررسی کارایی ندارد. در مقابل روش معکوس وزنی فاصله با حداکثر 21.36 درصد خطای نسبی، برای درون‌یابی در همه‌ نقاط محدوده قابل‌استفاده است. درنهایت به‌منظور ارزیابی نتایج، با شبیه‌سازی آبخوان با استفاده از نرم‌افزار gms و بر اساس نتایج حاصل از روش معکوس وزنی فاصله به‌عنوان مقادیر اولیه، با کاهش قابل‌ملاحظه‌ تعداد تکرارها در مرحله‌ واسنجی مدل، هزینه‌ محاسباتی به‌طور چشم‌گیری کاهش یافت. با مقایسه‌ نتایج حاصل از واسنجی مدل بر اساس تراز سطح آب در آبخوان با مقادیر به‌دست‌آمده از درون‌یابی، حداکثر مقدار خطای نسبی 22.22 درصد و متوسط خطای نسبی در سطح آبخوان 15.69 درصد می‌باشد.

aquifer transmissivity estimation using different interpolation methods (case study: damaneh-daran aquifer)

aquifer transmissivity is one of the important parameters for groundwater quantitative and qualitative studies and modeling. due to the limited number of pumping tests or the ambiguity in the accuracy of the measured values in some places, it is necessary to estimate the transmissibility value using the available information. in this research, the values of this parameter are determined using different interpolation methods including inverse distance weighted (idw), ordinary kriging (by use of circular, exponential, gaussian and spherical variogram), universal kriging (include linear and quadratic trend), spline (regularized and tension) and trend (include linear and logistic regression) therefore, here, the transmissivity coefficient of the damaneh-daran aquifer, as a case study, is determined and the results are presented and compared. comparison of the results shows that performing interpolation with regularized spline leads to the lowest accuracy and using ordinary kriging method in power mode leads to the highest computational accuracy (with 20.11% relative error). however, this method is not effective for interpolating points located in the boundary areas of the study state. in contrast, the idw method with a maximum of 21.36% relative error can be used for interpolation in all parts of the region. finally, in order to evaluate the performance of this method, the damaneh-daran aquifer is simulated based on the results of idw method as initial values and using gms software. by comparing the results obtained from calibration of the aquifer with values obtained from interpolation, the maximum relative error value is 22.22% and the average relative error at the aquifer level is 15.69%. also, with a significant reduction in the number of iterations in the calibration phase of the model, the computational cost is significantly reduced.