ارزیابی کیفیت آب زیرزمینی استان بوشهر با استفاده از شاخص کیفی آب

منابع آب زیرزمینی در آبخوان‌های استان بوشهر به شدت تحت تاثیر عواملی نظیر نزدیکی به دریا، شوری بالا، قرارگیری بر روی منابع عظیم نفت و گاز و همچنین پساب کشاورزی قرار دارند. بنابراین لزوم ارزیابی وضعیت کیفی آب امری ضروری به نظر می‌رسد. در این پژوهش با آزمایش و تعیین پارامترهای شیمیایی نمونه آب‌های برداشتی از چاه‌های آب شرب در استان بوشهر در طی مهر و موم‌های 1387 تا 1390، شاخص‌های کیفی آب (wqi)و سایر پارامترهای شیمیایی موثر محاسبه شد. تعداد 360 نمونه آب در مهر و موم‌های 87 تا 90 (4 دوره)، از چاه‌های مورد بهره‌برداری در نقاط مختلف استان جمع‌آوری شد . با رسم منحنی‌های هم شاخص کیفی آب زیرزمینی، نمایی واضح از کیفیت آب در شهرستان‌های مختلف استان بوشهر به دست آمد. بر این اساس، آب در شهرستان جم بهترین کیفیت را دارد و پس از آن به ترتیب شهرستان دشتستان و شهرستان دشتی قرار می گیرند. شهرستان کنگان در مقایسه، نامناسب‌ترین کیفیت آب را دارا می باشد. به‌طور کلی، روند تغییرات کیفیت آب زیرزمینی در استان بوشهر در طی مهر و موم‌های مورد مطالعه منفی است و مدیریت منابع آب زیرزمینی در استان بوشهر ضروری به نظر می‌رسد.