استفاده از تکنیک های هیدروژئوشیمیایی و ایزوتوپی به منظور فهم بهتر ویژگی های منابع آبی مهم محدوده های مطالعاتی پاوه و جوانرود، استان کرمانشاه

مدیریت صحیح منابع آبی وابسته به شناخت و بررسی عوامل تاثیرگذار بر کیفیت و کمیت آب منابع می‌باشد. در این پژوهش ویژگی‌های هیدروشیمیایی و ایزوتوپی برخی منابع آبی مهم در محدوده‌های مطالعاتی پاوه و جوانرود واقع در منتهی‌الیه شمال‌غربی استان کرمانشاه در مجاورت مرز ایران و عراق ارزیابی شده است. نمونه‌برداری از منابع مورد مطالعه، طی دو دوره فصل‌های تر (دی‌ماه 1393) و خشک (مهر‌ماه 1394) صورت گرفت و مجموعاً 34 نمونه آب، متشکل از آب‌های زیرزمینی (چشمه، چاه و غار آبی) و آب‌های سطحی (رودخانه) جمع‌آوری شد. به‌کارگیری تکنیک‌های مختلف هیدروژئوشیمیایی (پایپر، مدل گیبس، نسبت‌های یونی، نمودارهای ترکیبی و تحلیل عامل اصلی) و بررسی محتوای ایزوتوپی، نشان می‌دهد که آهک‌های بیستون و سازند‌های ایلامسروک در ترکیب شیمیایی منابع آبی تاثیرگذارند و تیپ هیدروشیمیایی آب در اغلب منابع بیکربناته کلسیک می باشد. زمین‌شناسی (تعامل آب و سنگ) بر کیفیت منابع آبی منطقه اثر‌گذار می‌باشند. بررسی محتوی ایزوتوپی منابع آبی و مقایسه آن با خط ایزوتوپی آب جوی پاوه، نشان دهنده سه گروه منبع آبی است: گروه اول به علت تهی شدگی ایزوتوپی، از ارتفاعات و در فصول سرد سال تغذیه می‌شوند و به دلیل حرکت سریع (سیستم مجرایی)، آب‌های کارستی زمان ماندگاری کمی دارند. منابع آبی گروه دوم غنی‌شدگی داشته و بنابراین علاوه بر بارش، اختلاط آب‌های زیرزمینی نیز بر آن‌ها تاثیر داشته و زمان ماندگاری بیشتری نسبت به اولین گروه دارند.گروه سوم (رودخانه‌ها) به دلیل تبخیر، غنی‌شدگی بیشتری نسبت به سایر منابع دارند. ارتفاع متوسط تغذیه‌ی تمام منابع آبی کارستی تطابق قابل‌توجهی با ارتفاع سینکهول‌های کارستی در منطقه دارد.