مکان‌یابی مناطق مستعد آب زیرزمینی در واحدهای آذرآواری با روش ژئوالکتریک (مطالعه موردی منطقه کال واقع در جنوب دماوند)

با توجه به افت سطح آب زیرزمینی در اکثر دشت‌های کشورمان و افزایش تقاضای آب، شناسایی مخازن آب زیرزمینی در سازندهای سخت به‌ویژه سنگ‌های غیر کربناته از اهمیت ویژه‌ای برخوردار می‌باشد. به منظور شناسایی مخازن آب زیرزمینی در واحدهای آذرآواری منطقه کال در جنوب شهر دماوند تعداد 15 عدد سونداژ ژئوالکتریک با استفاده از سیستم آرایه‌های چهار قطبی متقارن شولومبرژه و بیشینه طول فرستنده جریان 1500متر اجرا و سپس اطلاعات به دست آمده از صحرا پردازش شده‌اند. بر اساس یافته‌های ژئوالکتریک در این منطقه 5 لایه زمین‌شناسی شامل رسوبات آبرفتی و تخریبی با مقاومت 35 تا 110 اهم‌متر، لایه کنگلومرای سازند هزار دره با مقاومت 15 تا 60 اهم‌متر، لایه توف بالایی با مقاومت 50 تا 100 اهم‌متر، لایه توف پایینی با مقاومت بیش از 60 اهم‌متر و لایه توف خرد شده میانی با مقاومت 40 تا 50 اهم‌متر شناسایی شده است. در راستای مقطع bb یک گسل مدفون زیرزمینی شناسایی شده که فعالیت گسل مذکور باعث ایجاد خردشدگی در توف‌های موجود در منطقه شده است. لایه توفی خرد شده حاوی آب زیرزمینی در اعماق 50 تا 100 متری  شناسایی شده و چاه‌های حفر شده در این زون نسبت به سایر چاه‌های بهره‌برداری موجود در منطقه دارای آبدهی بیشتری بوده و سونداژ های شماره 2، 3 و 8 دارای پتانسیل آب زیرزمینی بهتری می‌باشند. مطالعات ژئوالکتریک در این منطقه نشان داد سنگ‌های آذرین و آذرآواری می‌توانند به عنوان منابعی جدید جهت تامین نیاز آب شرب منطقه مدنظر قرار گیرند.