ارزیابی ایجاد مولفه‌های شهر دوستدار کودک در شهر بندرانزلی

بیان مسئله: افزایشِ شهرنشینی و کمبود فضاهای شهری برای حضور کودکان در محیط های شهری، موجب شده است تا حضور آن‌ها در این عرصه روزبه‌روز کاهش یابد. نبود این فضاها، باعث گردیده تا حس تعلقِ کودکان به فضای شهری به‌گونه‌ای متفاوت ارزیابی گردد. ازاین‌رو، می‌توان این‌گونه بیان داشت که محیط، نقش بنیادین در شکل‌گیری شخصیت و رشد کودک داشته که از این طریق می‌تواند عوامل فرهنگی، اجتماعی و یا بخش عمده ای از دل‌بستگی‌های محیطی و مکانی کودک در بستر خانواده و محله شکل بگیرد. هدف: مطالعه ی حاضر در تلاش است تا میزانِ ارتباط مولفه‌هایی همچون انعطاف‌پذیری محیط، هویتِ مکانِ حضور کودک و قابلیت حضورپذیری محلات، به‌عنوان مولفه‌های شهرسازی با مولفه‌هایی مانند بازی‌سازی محیط، هیجان تجربه‌شده کودک و مشارکت کودکان در تصمیم گیری را موردسنجش قرار دهد. پرسش اساسی این پژوهش، اثر و میزان هر یک از مولفه‌ها بر دیگری می‌باشد. روش:این کنکاش از لحاظ روش‌شناسی، کمی و راهبرد آن، توصیفی و از نوع علَی_مقایسه‌ای است. ابزار جمع‌آوری داده ها، پرسشنامه محقق ساخت است که جامعه ی آماری آن را 8000 دانش‌آموزانِ مقطع ابتدایی شهر بندرانزلی تشکیل می دهد که از میان آن‌ها 367 نفر به‌عنوان نمونه، به‌صورت پرسشنامه بسته_ پاسخ، موردمطالعه و با استفاده از نرم‌افزارهای 24spss و 8.80 lisrel مورد تحلیل قرارگرفته‌اند. یافته‌ها: تحلیل یافته‌ها حاکی از آن است که انعطاف‌پذیری محیط، بیشترین ضریب اثر را با 95%، در کودکان داشته که باعث ایجاد خلاقیت در ساخت و به وجود آوردن بازی در محیط توسط کودک می‌شود. نتیجه گیری: حضورپذیری محلات با 94 درصد و هویت مکانِ حضور کودک با 89 درصد در رده‌های دوم و سوم، بیشترین تاثیرگذاری را به ترتیب بر شرکت در تصمیم‌گیری و هیجان تجربه‌شده کودکان در نتایج پرسشنامه کسب کرده است.

Assessment of Creating Child Friendly City Components in Bandar-e Anzali

Background: The absence of urban environment for children in the urban spaces along with growing urban development have resulted in children’s decreased presence in this area gradually. Because of these policies, the sense of belonging to the urban environment in children is now differently assessed. Hence, it can be concluded that the environment plays a significant role in the development of personality and child growth; thereby forming the cultural, social factors as well as a great portion of the child’s environmental and spatial attachments in the family on neighborhood context. Objectives: This study attempts to evaluate the relationship between components such as environmental flexibility, location identity, and presence in neighborhoods as components of urban planning with such factors as playing, experienced emotion, and participation in decision making. The main question of this study is the effect and extent of these components on each component. Methodology: Methodologically, this study has a quantitative approach and a descriptive and causalcomparative research strategy. The data collection tool is a researchermade questionnaire that 367 students were chosen through clustering from each school, among 8000 students of Bandar Anzali. The outcomes were analyzed through the software SPSS24 and LISREL8.80. Results: The analysis of the results proved that the highest effect coefficient (95%) in children was related to place flexibility, which causes creativity in the creation of a game by the child. Conclusion: The following grades of the most influence was for physical presence in the neighborhoods with 94% and place identity with 89%, obtained from the questionnaire filled by children.