تحلیل فضایی خدمات هفتگانه شهری بر اساس رویکرد عدالت توزیعی

امروزه موضوع عدالت اجتماعی و فضایی در مباحث شهری و به‌تبع آن عدالت توزیعی در پراکنش خدمات در فضای شهری اهمیت بسزایی یافته است. لذا توجه به اهمیت توزیع کاربری خدمات در نواحی شهری بر اساس نیاز به خدمات عامل مهمی در پایداری زندگی شهری است. در این پژوهش به بررسی تحلیل فضایی بخشایش خدمات هفتگانه شهری بر اساس رویکرد عدالت اجتماعی با استفاده از تکنیک‌های زمین‌آماری(نمونه موردی منطقه 8 تهران) پرداخته‌شده است. نوع پژوهش ازلحاظ هدف، کاربردی و روش تحقیق مورداستفاده توصیفی تحلیلی و شیوه گردآوری داده‌ها اسنادی است که جهت انجام پژوهش با توجه به داده‌های عینی و موجود در طرح‌ها جامع و تفصیلی منطقه 8 با استفاده از نرم‌افزار gisو فرمول موران مورد تجزیه‌وتحلیل قرارگرفته‌اند. نتایج به‌دست‌آمده نشان می‌دهد تمرکز خدمات شهری در منطقه 8 از مدل مرکز –پیرامون تبعیت می‌کند به این معنی که هرچه از مرکز منطقه به سمت نواحی پیرامونی حرکت می‌کنیم از توزیع خدمات کاسته می‌شود. یعنی توزیع خدمات عمومی به‌جای این‌که در منطقه به‌صورت عادلانه یا تقریباً عادلانه توزیع شود به‌صورت ناعادلانه توزیع‌شده است.